هيلاج نامه عطار

تو با منصور اينجا آشنائي
که قطبي در کبيري و خدائي

طلب کردند در آن مسکن خويش
حجاب جملگي رفته است از پيش

چه به از وصل شيخا در دل و جان
نظر ميکن که هستم راز پنهان

خدائي تو اندر بندگي دوست
دمي منگر ز معني در سوي پوست

خدائي کن ايا شيخ وفادار
در اينجا خويشتن را پاي ميدار

توئي پيروز در کون و مکان يار
حقيقت فارغ از ديدار اغيار

حقيقت کل الله ام پديدار
در اينجاگه بيشک بر سر دار

منم در شوق دايم قايم الذات
که يکي قل هواللهم ز آيات

وصالم آفرينش پايدار است
دلم با جان در اينجا بردبار است

منم جان در تن هر کس حقيقت
که باشد جز من اينجاگه حقيقت؟

تو شيخا اين چنين دان سر توحيد
که در توحيد موجود است تقليد

مرا اي شيخ دين ديندار اينجا
که ميگويم ترا در دار اينجا

در وصلت گشادم مي نه بيني
ترا من داد دادم مي نه بيني

کمان بگذار و بنگر ديد ديدم
که گويم در حقيقت ناپديدم

خلايق اينزمان ما را پرستند
در اينجا هر که استاد است هستند

خداي جملگي منصور شيخ است
وليکن در ميان منصور شيخ است

خلايق من خدايم در نمودار
ز عشق خويش امروزم بر ايندار

اگر او عاشق کل پاکباز است
حقيقت بيشکي در پايدار است

چنان در فکر ماندستند اينجا
فتاده از خروش بانگ و غوغا

بگو ايشيخ اکنون چون کبير است
در اينجا کرده ام من بي نظير است

نظيرت نيست اندر روي آفاق
مرا اين قطب در روي جهان طاق

وصالش اندر اينجا دست دادست
از آن در کشتن اينجا گاه شاد است

همه گفتار او از جان جانست
در اين سرش حيات جاودانست

دم از حق ميزند در راز مطلق
دمادم گويد اينجاگه اناالحق

نباشد پوست هرگز در نهاني
بدان گفتم که تا مغزت بداني