هيلاج نامه عطار

همه ذات من آمد در حقيقت
دگر مي باز گويم از شريعت

ابا تقدير حق تدبير چبود
در اينجاگه جوان و پير چبود

کند هر حکم کو خواهد در اينجا
ز حکمش ذره کي کاهد اينجا

در اينجا هر چه مي بيني جز اينش
دمي بگشاي و بنگر کفر و دينش

در اينجا مسکن يار است ما را
از آنم ديده ديدار است ما را

طوافي کن چو مردان در حقيقت
منه پائي برون تو از شريعت

چو داري ديده بيدار بينش
نگه کن سر بسر در آفرينش

يکي بين آنچه بيني چون نداني
در اين گفتار چون بيچون بداني

کند در جان شيخت چيست بنگر
حقيقت نيز شيخ کيست بنگر

هر آنکو جان فداي روي او کرد
بماند تا ابد در جزوو کل فرد

جنيدا چون توئي از جوهر کل
در اينجا بهر آني رهبر کل

از آن ما حقيقت عشق آيد
وجود ما در اينجا ميربايد

به استادي کنون ايشيخ عالم
چنان خواهم که اين ساعت در ايندم

در اينجا ايستاده چشم بر من
کنم اسرار اينجا بر تو روشن

قلم رفتست و ديگر مي نگردد
حقيقت جسم اينجا در نوردد

هر آنکو ذات خود بشناخت اينجا
ز شادي جان و دل در باخت اينجا

من اندر اصل جوهر از تو بودم
بجز ذات تو در کلي نبودم

چو ذاتت در صفاتت هست موجود
همه ذات تو هست و نيست جز بود

جنيد امروز مي چيزي نداند
بجز تو در همه حيران بماند

چو تو مرغي که سيمرغ مکاني
نموده روي خود در لامکاني

وصالت اندرين فقر است اينجا
که در فقري هميشه بود تنها

ز چندين راز کاينجا گفته باز
در اسرارها هم سفته تو باز

چرا خود را بسوزاني در آتش
چرا بيرون شوي از پنج و از شش

در اين ترکيب رخسارت پديد است
درين صورت ترا گفت و شنيد است

چو در اصل تو صورت هست پيدا
وجود جمله اندر لا و الا