هيلاج نامه عطار

جنيد اسرار ميجويد در امروز
توئي هم تو بتو ميگويد امروز

چه فرقست از ميان ما حقيقت
که ماندستم در او شيدا حقيقت

من اين دانم بسي و مي ندانم
وليکن درس در پيش تو خوانم

درون آگاهي و بيرون حقيقت
يکي ديد است در ديدار ديدت

بچشم خرد منگر سوي کس تو
چو طاوسي همي بين در مگس تو

همه نيکو نگر چه خوب و چه زشت
که بود تخم جمله در يکي کشت

تو اينجاگه نديدي اصل جوهر
بگويم هم بتو در شرع رهبر

بدم من ذات جمله اندر اينجا
نمودي کردم ايرهبر در اينجا

نباشد هر کسي اينراز ديدن
مر اين جوهر در اينجا باز ديدن

همه اسرار من اينجا عيان بود
نشاني مرمرا در بي نشان بود

چو ديدم من جمال خود در اينجا
جمال خود جلال خويش اينجا

نظر کردم در اينجا من بر اعيان
جلالم کرد اينجا نور تابان

ز تف هيبت نور جلالم
همه شد محو در عين جمالم

ز دود جوهر اينجا هفت پرگار
عيان شد بعد ازين در عين ديدار

سراسر شد پر از در و جواهر
ز يک جوهر چنين درها بظاهر

چو گردم از يکي جوهر پديدار
منم در جمله اينجا ناپديدار

صفاتم چرخ دان در هفت اعلا
نظر ميکن درين نور تجلا

به هر نقشي که کردم آشکارم
در اينجا بازبين ديدار يارم

تو هر نقشي که بيني اصل بينش
در اينجاگه نموده وصل بينش

تو هر نقشي که اينجاگاه بيني
چنان بايد که در وي شاه بيني

تو هر نقشي که بيني هست نقاش
چه در گبر و جهود و رند و اوباش

در اين پرده گرچه هفت پرده است
درون پرده عقلم ره نبرده است

به هر جائي نمودي آفريدم
در اينجا از وجود خود بريدم

چو عين لابدم در عين اينجا
از آن ننموده ام اينجمله پيدا

اگرره ميبري در سر پرگار
مبين هان اندر اينجا جز که ديدار