هيلاج نامه عطار

چنان خواهم که با من راز گوئي
سؤالم در شريعت باز گوئي

چو من با شرع تو در ناز و سوزم
ز نور شرع اينجا برفروزم

در اول چون بگفتي مر مرا باز
ز اصل و فرع اينجا صاحب راز

ز جان کردم حقيقت سير در خويش
حقيقت جان بود از جسم درويش

توئي هم اصل و هم فرعي هميشه
حقيقت در يقين شرعي هميشه

مرا ده از براي خود حقيقت
جوابي خوب در راه شريعت

گرامي انبيا همچون تو بردار
در اينجا آمد از بهرت نمودار

در اينمعني بگو تا چيست خورشيد
مرا اينست اينجا گاه اميد

حقيقت انبيا اين کوست بردار
در اينجا رفت بيشک تا بر يار

چو عيسي پايداري کرد با ما
در اينجا گاه آمد فرد با ما

تو ميپرسي که من بد بودم اينجا
ابا او زانکه معبودم در اينجا

چهارت چرخ سوي شيب و بالا
تو اينجا باز مانده در سوي ما

اگرچه بود اينجا پاکباز او
يقين در عشق آمد بي نياز او

چو اندر پاکبازي گشت آگاه
وصال ما در اينجا يافت آنشاه

وصال ما در اينجا يافت تحقيق
ز سوي حضرت ما يافت توفيق

چو جان عيسي بيکدم در فکند او
گشاده بيشکي از بند بند او

چو در چارم بيک سوزن باستاد
حقيقت باز ماند از آتش و باد

کنون عيسي حقيقت بايزيد است
که در وي پايدار کل پديد است

اگر چون من برون آيي تو روشن
تو بندي دل در اينمعني بسوزن

نمائي هيچ جائي در افق باز
شوي ذات من آنگاهي سرافراز

در آنجا هيچ نيست و جملگي هست
وليکن تا شوي اينجايگه پست

در آنعالم قدم زد همچو منصور
از آن از دار کل افتاد او دور

در آنحضرت چو ديدم باز اينجا
درون من يکي شد باز اينجا

همه در دست من گريان و زارند
همه از شوقم اينجا بيقرارند

چو از صورت برونش آوريدم
شود من من در او اينجا پديدم