هيلاج نامه عطار

که عشقت چيست اصل عشق گويم
در اين احوال و صف عشق گويم

شدي اينجايگه در قربت خود
مرا گر هم دهي ني قوت خود

ببخشا راز تا جاني است ايجان
کنم در راه تو امروز قربان

تو در جاني و راز جمله داني
ولي ميگويم اينجا تا بداني

چو ميدانم که ميداني تو رازم
ز شيب انداز در سوي فرازم

بسي گفتم ولي سودي ندارد
که در دم هيچ بهبودي ندارد

چو توفيق تو ميخواهم در اينجا
که گرداني مرا ايندم مصفا

در آخر باز گويم شرح اينراز
که چون خواهم شدن تا حضرتش باز

چگونه باز گشتم سوي ذاتت
بود در آخر کار از صفاتت

درين انديشه ام ايجان جمله
منم در عشق تو حيران جمله

همي ورزند کل عشق مجازي
از ايشان ميدهد در عشق بازي

ترا در عشق من اينجا حقيقت
بداني صاحب شرع و طريقت

فدايم من در اينجا گاه بنگر
همه ما را غلام و شاه بنگر

ندانم من که در کون و مکانم
حقيقت جسمم و هم نور جانم

خدايم من که هستم در نمودار
ز شوق اين يقينم بر سر دار

خدايم من درون جان و در دل
کنم هر کس که خواهم نيز واصل

درون جمله ام در بي نيازي
کنم با جمله اينجا عشق بازي

ز ديد من همه در شور و افغان
منم دانا يقين اندر دل و جان

به هر کسوت که اينجا رخ نمودم
همه در عشق خود پاسخ نمودم

منم رخ سوي من آورده اينجا
بمانده در درون پرده اينجا

دم آخر رسانم جمله در خاک
بخون گردانم اينجا جملگي پاک

حقيقت وصل صورت آخرين است
ولي جان در صفاتم پيش بين است

وصالش در فراق آمد پديدار
چو گردد او ز صورت ناپديدار

چو خواهي گشت سوي حضرتم باز
نظر ميکن تو در انجام و آغاز

ترا پيداست ذات ما بدينحرف
ولي روغن کجا گنجد در اين ظرف