هيلاج نامه عطار

اگر تو لا شوي الا بيابي
قدم در لا زني يکتا بيابي

چرا در خود بماندستي تو مهجور
از آني از کمال وصل او دور

اگر جان و سرت اينجا ببازي
چو ما يابي در اينجا سرفرازي

اگر از عاشقاني بگذر از خود
يکي بين در حقيقت نيک يا بد

در اين اسرار هر کس ره نيابد
پيامم جز دل آگه نيايد

مرا اين شيوه زيبد تا بگويم
که در ميدان خدمت همچو گويم

منم نقاش و از نقش زمانه
منم در جمله پيدا و يگانه

هر آنکو اندر اينعالم نيايد
دم من در جهان اين دم نمايد

کجا اينجا بکام دل رسد باز
نمايد جاودان در نيک و بد باز

اگر واصل در اينجا گردي از ذات
تو واصل گردي اندر کل ذرات

ز ذات ار وصل يابي در اناالحق
شوي و باز گوئي سر مطلق

بجز احمد مبين گر واصلي تو
وگرنه در زمانه غافلي تو

بجز احمد مبين در هيچ حالي
که تا هر ساعتي يابي کمالي

محمد دان وصال حق در اينجا
محمد اوست خلق مطلق اينجا

حقيقت اينچنين است اندر اينجا
که راهمچو تو بگشايد در اينجا

در اين سر هيچ شک اينجايگه نيست
که جمله اوست جز ديدار شه نيست

ترا دادست اين سر در ازل يار
نبايد گفت اين پاسخ به اغيار

نبايد گفت اين با هر کس ايدوست
که تو مغزي و خلقانند در پوست

گمان بردار اي شاه جهان بين
که تا بينندت اينجا در يقين بين

تو بحر جوهري و ايشان صدف وار
توي جوهر يقين در جمله اسرار

بدانستم ز اول ذات پاکت
بدانستم در آخر زين چه باکت

ازين شيوه که بنمودي تو امروز
منم در واصلي يکذره پيروز

تو وصل خود نمايم يک زماني
که در غوغاي عشق تو جهاني

بهرزه گفت و گوئي گشت پيدا
منم در وصل تو با شور و غوغا

تو نور جمله ايماه تابان
حقيقت در دل و جاني تو جانان