هيلاج نامه عطار

يکي ديدم از اينجا تا بدانجا
يکي ام در يکي بر جمله پيدا

منم اما مني من عيان است
منم من در منم اينجا بيان است

بجز من نيست دانائي حقيقت
که دانستم که مردم در طبيعت

نشانم هست ني نام و نشانم
بود صورت در اينجاگه نشانم

چو اصلم اينچنين بدخواست کردم
از آن در عشق دارم راست کردم

دمي او را در اينجا رخ نمودش
از آندم خودبخود پاسخ نمودش

نه وقت لي مع الله را عيان بود
که او پيوسته در کون و مکان بود

علي را او کشف بد در معاني
محمد گفت ديگر من رآني

بگو گر ميتواني سر من باز
که تا باشي چو من در عشق ممتاز

چو بنمودت رخ اينجا شاه جانان
بگوئي راز او در عشق پنهان

طبيعت چيست مان بر روي دار است
ابا ما يار ما در پاي دار است

نمودار است اينجا سر مطلق
در اينجا ميزند با ما اناالحق

ابا ما زد اناالحق آشکاره
بخواهد سوخت با ما در نظاره

بخواهد سوخت تا کل راز بيند
فنا را در بقايم باز بيند

در اينجا باز ماند جمله منصور
حقيقت قرص خور نور علي نور

برون خواهم شدن تا در درونم
شو هر ذره را رهنمونم

دم اينجاگه زدم دمدم ز خود باز
نمودم در حقيقت نيک و بد باز

دو عالم در من است اينجا دو عالم
فرو پيچم دو عالم را بيکدم

چو پنهانست جان مانند جانان
از آن صورت نشان دارد در اعيان

کنون هر دو يکي پيدا شدم ذات
اناالحق ميزنم در جمله ذرات

مرا وصلت در اينجاگاه مطلق
از آن جانم زند هر دم اناالحق

بر خورشيد دائم در حقيقت
نهادم اسم او را مر طبيعت

همه در لاست بپيدا تا بداني
تو لا شو تا عيان الا بداني

ز يکتائي خود در لا نهان شو
برافکن صورت هر دو جهانشو

دو عالم صورتست اينجا برانداز
که تا در لا همه بيني يکي باز