هيلاج نامه عطار

محمد با علي ذات خدايند
که دمدم راز در جان مينمايند

چو از احمد بحيدر در رسيدي
حقيقت هر دو يکي ذات ديدي

ايا سالک اگر تو مرد راهي
حقيقت واصلي در عشق خواهي

ره احمد گزين و سر توحيد
که بگشايد ز وصلت ناگهي در

مبين چيزي مجو جز ذات ايشان
نظر ميکن تو در آيات ايشان

که گفت اينجا اناالحق در نموار
که نو ميگوئي اينجا بر سر دار

من از حيدر يقين گفتم عيانم
اناالحق هست در شرح و بيانم

حقيقت لو کشف برخوان ز حيدر
کز آن بگشايدت شبلي يقين در

دگر از حيدر کرار اينراز
بگفتم لو کشف در اين يقين باز

تو اينمعني کجا داني نکوئي
که در ميدان فتاده همچو گوئي

کسي داند که همچون من شود حق
بگويد در اناالحق راز مطلق

چو من واصل شود در جزو و کل او
کشد چون من بکلي عين ذل او

هر آنکس کو شود واصل چو من باز
بيابد در درون انجام و آغاز

منم انجام با آغاز ديدي
در اينجا روي جانان باز ديدي

منم اينجا بديده اصل فطرت
رسيده در مکان قرب و عزت

منم اينجا با حقيقت چون قمر گم
شده خورشيد را در عين قلزم

منم اينجا سما و مر ستاره
بنورم جمله ذره در نظاره

منم اينجا فلک گردان نموده
همه کوکب در او حيران نموده

منم اينجا حقيقت در و دريا
نموده هر نفس صد شور و غوغا

تو اي شبلي حقيقت راز داري
ستاده اين زمان در پايداري

کجائي در کجائي من که باشم
اگر از وصل آيي من که باشم

حقيقت من رآني دان در اينراز
حقيقت پرده همچون من برانداز

توئي من من توام اينجا حقيقت
کنم خود را در اينجا با شريعت

چو در ذاتم يقين توحيد پيداست
مرا چندين هزاران شور و غوغاست

از آنجا کامدم اينجا بديدم
يکي بد در کمال خود رسيدم