هيلاج نامه عطار

در اينجا راز آنجا دان و بنگر
نظر کن دل کتب بر خوان و بنگر

تو با اوئي و او با تو در اينجا
ابا تو راز بگشاده دراينجا

در اين منزل که دنيا نام دارد
که را ديدي که اينجا کام دارد

تو ميداني که اينجا کيستي تو
در اين پرگار بهر چيستي تو

ترا در آفرينش هست بينش
تو هستي برتر از اين آفرينش

زوالي نيست مر خورشيد بنگر
که چون رفت او دگر باز آيد از در

حقيقت آفتاب اين جهاني
تو در اينجا کجا خود را بداني

همه ذرات عالم از تو نورند
سراسر جمله در ذوق حضورند

کجا اعمي بيابد نورت اينجا
که پيدائي گهي در عشق دردا

زنم هر لحظه دم از عشق منصور
اگرچه مينمايد در دلم شور

مرا تا جان بود در دير فاني
همه گويم ازو سر معاني

مرا تا جان بود جز او نه بينم
کزو پيوسته در عين اليقينم

همه منصور مي يابم در آفاق
که منصور است اندر جزو و کل طاق

ز دست عقل من من درمانده ام من
مثال حلقه بر در مانده ام من

ز نور عشق در نور و ضيايم
که مي بخشد همه نور و صفايم

که باشد عقل پيري بر فضولي
ولي در عشق کي باشد اصولي

مرا تا عقل او بود در کار
حکايتها بسي گفتم ز اسرار

بنور عشق جانان يافتم باز
ز جان در سوي او بشتافتم باز

گمان برداشت تا عين اليقين ديد
در اينجا ذات کل آن پيش بين ديد

جمال دوست در خود جاودان يافت
نمودار حقيقت جسم و جان يافت

وصالش گشت اينجاگاه حاصل
که تا شد در جمال عشق واصل

چو واصل شد فغان از جان پر درد
که او بد در ميانه صاحب درد

ز خود بيرون شد و در اندرون يار
اناالحق زد شد آنگه سوي ديدار

اگر محرم شوي در جسم و جانت
گشايد سر بسر راز نهانت

اگر محرم شوي در دار دنيا
درون دل بيابي سر مولا