هيلاج نامه عطار

که ميداند چنين سر در چنين راز
چگونه آمده است و ميرود باز

اگرچه بود سالک اندر اين راه
در اول باز ديد اينجا رخ شاه

دم آدم نفخت فيه بر خوان
اگر ره مسپري در سر جانان

همه اينست و اينجا جمله گويند
از ايندم دمبدم در گفت و گويند

ابا او خود بخود او صورت خويش
نمود عشق را آورد در پيش

نود عشق خود راکرد اظهار
که تا بنمايد اندر پنج و در چار

ز ذات خود صفات خود نمود او
نهادش نام آدم در نمود او

چو عشق اوست اينجا آمده باز
رود در قرب خود با عز و اعزاز

چه ميگوئي که هرگز کس نگفته است
در اسرار اينمعني که سفته است؟

که هر چيزي که گفتي در حقيقت
همه اسرار جانست و شريعت

ترا پيوند با جانست و جانان
توئي پيدا ولي در عشق پنهان

رياضت چند من از تو کشيدم
اگرچه با تو در گفت و شنيدم

تو بينائي درون چشم مانده
کنون در جسم خود بي اسم مانده

بسي شور از تو در روي جهان است
کسي سر تو جز تو کس ندانست

نه در کون و مکان آيي پديدار
که بيشک خواهي اينجاگاه ديدار

از آن ديوانه و بازمانده
که مستي دمبدم در راز مانده

زماني بر گذشته از دو عالم
زماني شادي و ديگر تو در غم

دمي در کافري زنار بندي
دمي خود را بپاي دار بندي

درين چندين عجايبهاي اسرار
که تو ديدي کنون در عين پرگار

در اينجا دان که اينجا آشکار است
درون جان و دل پروردگار است

ازل را با ابد پيوند او ساخت
ترا در ذات خود از عشق بنواخت

در اينصحن ز مرد رنگ افلاک
که گردانست اندر حقه خاک

که داند حد آن بنگر در اينجا
تو بستي که گشايد اين معما

جمال شاه اندر تو پديد است
همه کون و مکان در تو پديد است

دو عالم در تو ايدل ناپديدار
تو اينجائي و آنجا ناپديدار