هيلاج نامه عطار

همه غوغا در اينجايند خاموش
شنو اين و بکن اين جام را نوش

از اول پوست اين جا کن نگاهي
که تا پيدا کني در عشق راهي

نظر چون کرد اينجاگاه در پوست
يقين از جان هميدان کاين همه اوست

ولي چون رفتي اينجا در سوي دل
نظر کن تا کني مقصود حاصل

بدل ديدي و جان ديدي در اينجا
دوئي بگذار و بنگر ذات يکتا

دوئي پيوستگي مي ياب در وي
که پيوند است کل با دانش وي

چو اندر بود خود کردي نگاهت
نظر داري چه در ماهي و ماهت

همه اندر تو باشد تو نباشي
حقيقت در خدائي خويش باشي

خطاب طالب اول ياب آخر
يکي بين اولين در سوي آخر

اگرچه آدم اورا يافت اينجا
وليکن در قفس او ماند تنها

حقيقت بود صافي اندرين راه
از آن مقبول آمد در بر شاه

چو صافي شد مر او را صاف دادند
بهشت نقد در پيشش نهادند

از آن او را بود اينجا چنين صاف
که بيشک پاک شد در حضرت اوصاف

در اينجا چون منم با تو يقين باز
ابا هم آمدستم صاحب راز

منم با تو تو با من همجليسي
چرا درمانده در نفس خسيسي

نه چندين گفتم ايدل در جواهر
ترا تا سر معني گشت ظاهر

اگر غافل بماني دل درين راه
چو رو به باز ماني در بن چاه

اگر غافل بماني کافري تو
کجا در منزل خود رهبري تو

ترا منزل چو در خاکست ايدل
درون خاک خواهي بود واصل

فنا شو در دل خاک و عيان بين
پس آنگه شو محيط و جان جان بين

همچوئي تو اينره اندر اينجا
دريغا نيست کس آگه در اينجا

در اينمنزل که آخر خاک و خونست
که ميداند که سر کار چونست

چنين است ايدل اينجا آنچه گفتم
در اين راز کلي با تو سفتم

بخواهي مرد ايصورت در آخر
طلب کن بيش از آن اينسرخانه

که پيش از مرگ يا بي آنچه جوئي
که در دنيا تو بيشک ذات اوئي