هيلاج نامه عطار

چو مرده زنده باشي در جهان تو
حقيقت ياد گير اين رايگان تو

بمير و زنده شو در هر دو عالم
که باشد بازگشتت سوي آندم

چو آنره کامدستي باز گردي
در آندم نيز صاحب راز گردي

اگر با عشق ميري در بر دوست
برون آري از اينجا مغز با پوست

چو علم آموختي دل کن بر خود
در او يابي ب آخر راهبر خود

چه به از علم جوئي تا بخواني
که در علمست کل راز نهاني

چه به از علم خاصه علم تفسير
که در يکي کني اسرار تقرير

ز سر جان جان معني قرآن
بدان آنگاه ميکن راه در جان

چو شد مکشوف بر تو راز او فاش
بداني بشکي در عشق نقاش

چه به زين جوي اي ناديده اسرار
ز صورت در گذر و از ريش و دستار

طلب کن آنچه گم کردي حقيقت
ز قرآن باز بين آن در شريعت

چو در قرآن نظر کردند اينجا
بخواندند و خبر کردند اينجا

ترا اسرار چون حبل الوريد است
در اين آيينه جانانت بديده است

در اين آيينه او با تست بنگر
درين منزل يقين راهست بنگر

نديدي آنچه کام جسم و جان بود
که دلدارت در اينجاگه عيان بود

وگرنه هيچ پنهان نيست در تو
يقين پيدا و کل يکيست درتو

از اين صورت ترا کي در گشايد
ترا معشوق اينجا کي نمايد

بقا اندر فنا ديده است عطار
اگرچه در فنا آيد يقين باز

فنا جوي آخرکار و بقا ياب
در اين عين فنان ديد بقا ياب

چنين گفت آن بزرگ صاحب اسرار
که صورت در فنا آمد پديدار

حقيقت بود خود ديدم فنا من
فنا ديدم رسيدم در بقا من

سلوک تو در اينجاگه نمود است
فنا شو زانکه اينت بود بود است

ترا تا آب اينجاگه روانست
ترا ذوقي ز روحت در روانست

بکش اين آتش طبع و هوايت
مجو از يار در اينجا بقايت

مريز اينجايگه آب رخ دوست
اگرچه خاکي آمد مغز در پوست