هيلاج نامه عطار

بده جامي دگر در دست از صاف
که الحق ما زديم از قاف تا قاف

بده جامي دگر کاندر فنائيم
در آن جامت دگر مستي نمائيم

ترا بينم در اينجا يار دلخواه
اگر خواهي تو از من جان و دل خواه

چگونه سر توحيدش نخوانم
نظر داري تو در شرح و بيانم

چنين توحيد بايد گفت مشتاق
که تا گردد حقيقت در عيان طاق

اگر ره برده در پرده راز
نقاب از صورت و معني برانداز

چنان شادم که در دنياي غدار
نمي آيم من از شادي پديدار

کنون وقت وصال و شادماني
که جانان ديده ام در زندگاني

مرا از زندگاني حاصل اين است
که در جان و دلم عين اليقين است

رسيدم در بر حق اليقين باز
بديدم اولين و آخرين باز

کنون چون از رخ او وصل ديدم
مر او را در ميانه اصل ديدم

وصال ما کنون در گفت اويست
که بشک اوست کاندر گفتگويست

هر آنکو جست اينجا ديد رويش
اگر باشد چو من در خاک کويش

که حق بنمود اول عشق ديدار
در آخر گشت او هم ناپديدار

کلاه فقر هر کس را که دادند
در معني بروي او گشادند

کنون وقت سراست کامد کلاهم
که ميبايد شدن در نزد شاهم

چه باشد جان و سر تا در کف دوست
کنم کين خود نباشد لايق دوست

ترا اکنون چو در وصل است اميد
چو ذره بودي و گشتي تو خورشيد

حقيقت در حقيقت راه برده است
ره خود را بنزد شاه برده است

حقيقت گشت اينجاگه زبونم
من او دانم در اينجاگه که چونم

کنون در عين خلوت باش هشيار
مکن مستي بدل ميباش هشيار

ابي صورت تو باشي در خدائي
ازين گفتارها مي با خودآئي

بر آنکامت چو يارت هست در بر
ازيندر گاه تو يکذره مگذر

همه منصور داري در جهان تو
گذشته بيشک از کون و مکان تو

حقيقت دوستانرا خوان تو در پيش
مکن دوري از ايشان و بينديش