هيلاج نامه عطار

که در عين فنا بينم ترا من
فنا دانم يقين اسرار روشن

عيانت کرده با ما دمادم
از آن در فناي عشق خرم

از اين پرده که در کون و مکانست
هزاران شور اينجا و فغان است

دريدي پرده ما در جهان تو
پس آنگه کرديم شور و فغان تو

جمالت از پس پرده عيان است
از آن شور اناالحق در جهانست

از آن شور اناالحق در نمود است
که رخسار تو ديدارم نمود است

از آن شور اناالحق خاست در دل
که ديدار عيانم هست حاصل

از آن شور اناالحق خاست در جان
که پيدا گشت اين اسرار پنهان

چه چيزي جمله در جملگي گم
همه قطره توئي اعيان قلزم

از آنت دمبدم من بحر خوانم
که در بحر تو من غواص زانم

توي از وصف خود آگاه و کس نه
بجز تو در جهان فرياد رس نه

توئي در وصف خود پيوسته گويا
توئي مر ذات خود پيوسته جويا

تو بيشک واقفي بر درد عشاق
توئي در آخرين مر مرد عشاق

تو بيشک واقفي در عين هستي
نمود ذات خود خود ميپرستي

تو بيشک در درون جان حقيقت
بخود پيدا ز جان پنهان حقيقت

توئي گفته اناالحق در جهان تو
توئي هستي همه کون و مکان تو

برافکن پرده ورنه من کنم باز
که خواهم گشت در راه تو جانباز

جمال خويش کن اظهار ما را
بکن در عشق برخوردار ما را

دل عشاق در ذاتت اسير است
رخش مهر است يا بدر منير است

دل عشاق افتاده است در خون
که تااز پرده کي آئي تو بيرون

نه چندانست وصلت در دل و جان
که بتوان گفت اينجاگاه آسان

دمي وصلي ز کل بخشم دراينجا
که بيشک ناشده وصلم در اينجا

وصال کل دهم تا جان فشانم
حقيقت چون در ايندو جان فشانم

دو عالم منتظر در عين رازم
که تا جان و جهان چون بر تو بازم

دو عالم منتظر در حضرت تو
مرا بينند اندر قربت تو