هيلاج نامه عطار

ز يکرنگي در اينجا راز بين تو
همان يکرنگي خود باز بين تو

ز يکرنگي خود داري خبر تو
در آن يکرنگي خود کن نظر تو

که در لاقربت الا به بيند
پس آنگه حضرت والا به بيند

ز تو يک لحظه جانان نيست بي ديد
نمي بيني تو او در عين توحيد

چو نفس کور اينجا باز مانده است
يقين در حرص و اندر آز ماندست

اگر شد نفس بينا در يکي است
بداند گر خدا هم بيشکي است

اگر شد نفس بينا در لقايش
يکي بيند نمود جان بجايش

حقيقت ره کند در منزل خويش
به بند ذات بيشک واصل خويش

بوقتي سر کل بايد چو من باز
که گردد محو در انجام و آغاز

بوقتي سر کل بيند حقيقت
که خود را پاک آرد در شريعت

ز بهر صورت اينجا گفتگوي است
که صورت اينچنين در جست و جويست

ز بهر صورت اينجا جمله در شور
بوند و ميرود يکيک سوي کور

گرفتاري جان در صورت افتاد
مر اين معني ابا منصورت افتاد

بيان ما همه در صورت و جانست
همي آيد دمادم راز پنهانست

نچندان گفت خواهم من در اسرار
که تا گردد ترا جانان پديدار

مدان ذاتي که جز جان ديد در دل
کجا بيجان و دل گردند واصل

تو نفس سگ برون گردان در اينجا
که بي نفس آئي اينجا گاه يکتا

در آخر مي نداني اول خويش
که از نفست حجابي آمده پيش

خلاصي هست عاشق را از اينچاه
چو شاهش افکند از چاه در چاه

خلاصي هر چه مي بيني همين است
کسي کين ديد در عين اليقينست

ز ديد خود بمير و زنده دل گرد
که باشد زنده دل در عشق کل فرد

ز ديد خود بمير ايعاشق مست
که در مردن يقين آبت دهد دست

ز ديد خود بمير و گرد جاويد
که خواهي بود در آخر تو خورشيد

ز ديد خود بمير و جان جان شو
چو خورشيد جهان در کل عيان شو

ز ديد خود بمير و جمله ذرات
که در لا گردي آنگاهي بکل ذات