هيلاج نامه عطار

بدين کسوت مرا بشناس و بنگر
که در کل نيست پنهان شيخ اين خور

صبور است او کردم کرده است ما را
دمادم در حقيقت شيخ ما را

صبور است و کريم و بردبار است
حقيقت در نهاني آشکار است

از آن واصل چنين مي بيند اينجا
که در يکي بود اينجمله پيدا

گر اين يکره بري ايشيخ اينجا
که در يکي بود اينجمله پيدا

گر اين يکره بري از غم پرستي
ابا جانان تو در خلوت نشستي

گر اين يکره بري اعيان به بيني
تو در پيدائيش پنهان به بيني

دو بيني نيست در ديدار منصور
يکي مي بيند و يکي است مشهور

دو بيني نيست اينجاگه يکي ايم
حقيقت در خدائي بيشکي ايم

حقيقت اينچنين بين و چنين دان
تو مرمنصور در عين اليقين دان

حقيقت اينچنين دان شيخ اينجا
که منصور است اين در وصف الا

در الاييم ما الا بديده
منم شاه و جمال شاه ديده

چو بيچونست اينجا ذات پاکم
ز جسم و جان در اينجاگه چو خاکم

جدائي کي بود در ذات ما را
يکي باشد همه آيات ما را

ز يک ذاتيم پيدا عين صورت
بيان کرديم در ديد حضورت

ز يک ذاتيم پيدا عين صورت
بيان کرديم در ديد حضورت

برافکن پرده از رخ تا بداني
که گفتم راز در عشق معاني

برافکن پرده و بنگر جمالش
که در پرده نه بيني جز خيالش

اگر خود پرده برگيرد ز رويش
تو خود بيني و او در گفت و گويش

چو او در پرده باشد خود که بيني
تو او را بين اگر صاحب يقيني

هر آنکو روي جانان ديد امروز
يقين شد بيشکي در ديد پيروز

نهان بيشک خدا بود اندر اينجا
که در پيدا رخ او بنمود اينجا

ز خامي پخته در کل اسرار
کنون شيخا يکي بيني ز اسرار

ز يکرنگي رسي در مسکن خويش
ببيني جملگي را بيشکي بيش

ز يکرنگي در اينجا گاه جانند
درون بود کل ذات عيانند