هيلاج نامه عطار

قناعت کن چو يارت هست در بر
تو با اوئي و او اندر برابر

نه من بردارم اينجا در حقيقت
که بردار غمند اهل طريقت

چرا غم ميخوري ايشيخ در دهر
تو لطف يار بين و بگذر از قهر

حقيقت رو تو در عين شريعت
تو دنيا سربسر ميدان طبيعت

طيعت دان همه دنياي غدار
که ماندند انبيا در وي گرفتار

حقيقت با شريعت خانه و در
شناس اينجا چو احمد ذات حيدر

از ايشان گردي اينجا واصل حق
چنين دان در حقيقت سر مطلق

ره ايشان کن و در منزل يار
پس آنگه گرد کلي واصل يار

ره ايشان کن اندر کل عالم
که تا يابي در آنجاگاه آدم

تو ايشان دان حقيقت ذات بيچون
نموده روي خود در هفت گردون

بتقوي زندگاني کن بر دوست
که مغزت زود گردد در يقين پوست

بتقوي زندگي کن بيشکي تو
که يابي در يقين ديد يکي تو

بتقوي زندگي کن تو از دل
که از تقوي شوي در عشق واصل

بتقوي و بپاکي در جهان تو
بياب ايدوست وصل جان جان تو

ز تقوي گر خبر داري تو ايشيخ
در اينجاگاه پنداري تو ايشيخ

هر آنکو پاک باشد در ره عشق
بود پيوسته از جان آگه عشق

هر آنکو پاک باشد در عيانش
بلي پيدا نمايد جان جانش

نيم ديوانه اما در يکي من
همه حق بينم ايجا بيشکي من

بنزد يار وصل يار ديده
در اينجا گاه با دست بريده

يدالله است ما را اندر اينجا
که دست يار بگشاده در اينجا

نه منصور است اينجا ديد جانان
بمانده غرقه در توحيد جانان

بدين کسوت نيايد شيخ داني
بسي برهان در اين سر نهاني

بدين کسوت نيايد باز منصور
نخواهد ماند دايم غرقه در نور

بدين کسوت نيايد در جهان او
که گويد ديگر اين شرح و بيان او

بدين کسوت مرا بشناس تحقيق
در اين کسوت تو شيخا ياب توفيق