هيلاج نامه عطار

يکي بيني تو اندر جزو و در کل
برون آئي بيکباره ازين ذل

چنين کن شيخ اينجا با دوا گرد
چو من در بود کل کلي خدا گرد

تو در او گم شو آنگه پرده برگير
پس آنگه يار را بيچون ببر گير

تو در او گم شو و محو هوالله
حقيقت گرد و آنگه باش الله

تو در او گم شو و صورت رها کن
بجز او صورت اينجاگه فدا کن

دواي درد ما او بود ديدم
بسي در جان يقين گفت و شنيدم

دوا کردم در اينجا يار عشاق
حقيقت شيخ اندر دار عشاق

دل و جانم ازو اندر قرار است
که ديدارم در اينجا آشکار است

قراري يافت دل از گفتگويش
که ديد آنرخ که بد در آرزويش

قراري يافت دل در قربت او
که ايندم واصفست از حضرت او

قراري يافت دل از ديد ديدش
که در اينجا عيان جانان بديدش

قراري يافت دل در سر بيچون
که جانان يافت اينجا بي چه و چون

قرار جان يقين خواهد بدن زود
که گردد محو کل در ذات معبود

قرار جان بود محو هوالله
که گردد در يکي او بيشکي شاه

قرار جان بود آن دم ز ديدار
که منصورش بسوزد در تف نار

زمين و آسمان هم بيقرار است
همه در گردش ناپايدار است

حقيقت محو خواهد گشت جمله
در اينجا تا چه خواهد گشت جمله

هر آن تخمي که کارند آن برآرد
ولي در عاقبت پائي ندارد

فنا به از چنين صورت نماندن
بجان بايد در اينحضرت بماندن

فنا به در ره مردان هوشيار
که يار اندر فنا آيد پديدار

فنا به در ره مردان رهبر
فنا بوده است اندر بود بنگر

دو روزي صبر کن در تنگدستي
که چون گردي فنا از غم برستي

قناعت کن تو چونمردان عالم
ميان غم در آنغم باش تو خرم

قناعت کن که تا گردي مصفا
چرا باشي تو در اسم و مسما

قناعت کن چو يارت در کنار است
مخور غم جان که جانان آشکار است