هيلاج نامه عطار

همه ذرات من در تست اعيان
نخواهد ماند ياد دوست پنهان

دمادم جام خواهم من از اين خورد
که خواهم بود دائم در جهان فرد

دمادم نوش خواهم کرد اينجام
که مي بينم در او آغاز و انجام

ز ساقي مر مرا جام است اينجا
ز ساقي مر مرا کامست در کام

چو کام دل ز ساقي يافتستم
در اينجا خويش باقي يافتستم

بدست يار دست خويش بيند
حقيقت جام مي در پيش بيند

چنان در پاکي او مست آمد
که دست يارش اندر دست آمد

چو من از روي جانان زار و مستم
بت خود در بر جانان شکستم

قلندر در جهان منصور آمد
که از جان و جهان او دور آمد

اگر خواهي شدن سوي خرابات
نمي گنجد در اينجا عين طامات

در آن خمخانه کان منصور ديده است
که غمها را سراسر نور ديده است

در آنخمخانه چون رفتي فنا شو
ز بود خويش آنگه آشنا شو

ز دست ساقي ار جامي بنوشي
زماني تن زن آنجا در خموشي

در آن خمخانه بنگر جمله عشاق
که ايشان گشته از مستي مي طاق

در آن خمخانه بنگر سالکانرا
فدا کردي بکلي جسم و جانرا

در آن خمخانه بنگر واصل اي يار
يقين منصور آنجا واصل يار

ميي دارد در آن خمخانه عشق
که بيشک آن خورد ديوانه عشق

ميي دارد که جان بخش حياتست
در آنمي بيشکي ديدار ذاتست

ميي کان هر که خورد از ديد معني
برون تا زد ز جان در ديد معني

ميي کان هر که خورد از لاعيان شد
ولي در صورت اينجاگه عيان شد

ميي کان هر که خورد از خود فنا شد
پس آنگه در فنا ديد خدا شد

در اينجا گفتگو گر ميکني باز
درون شو تا به بيني اي سرافراز

اگر داري سر آن کاندر اينجا
که بازي هم تن و هم جان در اينجا

بيک جامت کند از خويشتن گم
تو باشي جوهري در عين قلزم

چو روشن بيني آنجاگاه يکجام
ز شوق دوست آنرا ريز در کام