هيلاج نامه عطار

دو عالم پر زنور اوست امروز
مرا در جان و دل او هست امروز

درون دل چو خورشيد منير است
مرا در پايداري دستگير است

دلم در واصلي بهره ازو يافت
ز ديدش هر چه ديد اينجا نکو يافت

خبر کردت ندانستي تو او را
از آن افتاده در گفت وگو را

اگر مرد رهي با درد او باش
در اينجا از دل و جان مرد او باش

اگر با درد او آئي دوائي
در آنجا دم زني اندر خدايي

ترا آن لحظه آن آيد ميسر
که آيي از نمود خويش بر در

درينره پاکبازي کن که ذاتي
گمان کم کن که در عين حياتي

چو کردي پاکبازي در بر شاه
کند ز اسرار کل آنجات آگاه

براه پاکبازان زن قدم تو
که ناگه خود به بيني در حرم تو

از آن در پاکبازي سرفرازم
که از کون و مکان من بي نيازم

دم پاکان زدم تا کل شدم من
حقيقت در حقيقت کل بدم من

مرا در عشق کل شرح و بيانست
به هر لحظه هزاران داستان است

چو ساقي ازل عين عيان است
بشانش در نشان بي نشانست

چو ساقي دمبدم در جان نمودار
کند کردم بسر عشق ديدار

ميي در کش که تا جانان به بيني
نگار خويشتن آسان به بيني

ميي در کش که بيني عين ديدار
حقيقت جسم آيد ناپديدار

از آنمي خور که گردي در زمان ذات
اناالحق ميزني بر حمله ذرات

در آنمي زن اناالحق همچو حلاج
تو بر فرق سپهر آئي بر آن تاج

چنان مستم کنون در روي ساقي
که درمستي نخواهم ماند باقي

چنان مستم که پاي از سر ندانم
بجز ساقي در اين رهبر ندانم

ز مستي در همه کون و مکانم
اناالحق ميزند عين العيانم

حقيقت شيخ از اين جرعه خبردار
که در مستي به بيني روي دلدار

ز مستي شيخ ما را دار معذور
که طاقت طاق شد در جان منصور

ز مستي در صفاتم بيشکي ذات
ز ذاتم مست کرده جمله ذرات