هيلاج نامه عطار

ترا زيبد که اندر گوي عالم
زني از من براني در يقين دم

چه گويم برتر از آني که گويند
که در ميدان تو مانند گويند

مرا اينجا تو صاحب راز کردي
مرا کردي در اينجا صاحب راز

که مي بينم ترا از جمله ظاهر
چنان آگه شدم در آخر کار

که مي بينم ترا من سر اسرار
زهي بنموده رخ در لاوالا

ترا جان در حقيقت ذات يکتا
چو ميداني چگويم شاه و سرور

که هستم جان و دل خاک رهت هان
که وصل تست در جانم هويدا

حقيقت در يکي زانم هويدا
هويدا بود من بود تو آمد

فداي خاکپاي تست ايطاق
يگانه در جهان جز تو کسي نيست

در آنمنزل سراي هفت گردون
غلام و چاکر تست اين يگانه

بر تيرت سپر انداخت اينجا
تو از نوري و ذاتي در حقيقت

چه تحت و فوق چه افلاک و اختر
زمين با قدر تو در عين ديدار

حقيقت يافته در خويش اسرار
فلک از نور تو روشن شد ايدوست

تو خواهي بود هم شاه قيامت
همه در ساد هم شاه قيامت

تو دارم در دو عالم کس ندارم
بجز تو راه پيش و پس ندارم

ترا دارم که ذاتي در دل و جان
ترا مي بينم اي ديدار خوبان

سلامت ميکنم ايماه عشاق
که در جاني و جان از تست کل طاق

سلامت ميکنم بخشايشي کن
مرا در جان و دل آرايشي کن

ترا مي بينم اينجاگاه الحق
که در جان ميزني جانا اناالحق

ترا مي بينم اندر جسم و در جان
که ميگويد اناالحق ذات اعيان

تو ذاتي جمله عالم صفاتت
تمامت گم شده در نور ذاتت

زهي منصور از تو راز ديده
ترا در ديده خود او باز ديده

ز نور شرع اندر کل آفاق
شدم ايجان و دل من در جهان طاق

ره شرع تو بسپردم در اينراز
از آنم کرده اينجا درم باز

ره شرع تو هر کو کرد جان شد
چو جان در جملگي صورت عيان شد