هيلاج نامه عطار

ز سر تا پاي من گوئي در آنجا
حقيقت دوست بگرفتست ما را

همه ذرات من در بود بودند
ز حق گفتند و از حق مي شنودند

ندارد صورتي در ديد توحيد
که يارد مرو را اينجايگه ديد

که يارد ديد جانان بي نشانست
نمود ذات او در جسم و جانست

سخن او از حقيقت سر اسرار
نگر آنکو در اين آمد خبردار

از اينصورت شدم در اصل واصل
حقيقت آمديم از اصل واصل

ابا او روز و شب اين گفته ام من
در اسرار با او سفته ام من

نه چندان بوده ام در خدمت او
که او ميداند اينجا قربت او

چه مهماني کنم من در خور او
که باشد اندر اينجا رهبر او

حقيقت هم سزا و بود باشد
که او در جسم و جان معبود باشد

کنم قربان او خود را در آنجا
که او از ذات خود بگزيد ما را

هزاران جان کنم ايثار اينجا
که من مي بينمش جانان در اينجا

هزاران جان کنم قربان ديدش
بخاصه در سر گفت و شنيدش

هزاران دور ميبايد در اسرار
که تا شيخي چنين آيد پديدار

که اصل کعبه باشد اندر اينجا
گشاده بيند او ما را در اينجا

در من ذان گشادند از حقيقت
که بسپردم بکل راز شريعت

جنيدا در شريعت کام ميران
که خواهد گشت اين ترکيب ويران

که داند کين سپهر کوژ رفتار
چگونه اصل اين افتاد در کار

بجز منصور کين جا کار بشناخت
ز عشق دوست بود خويش در باخت

وصال شاه دارد در برابر
منم چون ذره او ماننده خور

نظر کرده است خور در ذره خويش
مرا کرده ست اينجا غره خويش

جنيدا آفتاب جان عيان بين
در آن خورشيد کل عين عيان بين

ز يکي بين همه نقش عجايب
نموده در بحار دل غرائب

يکي خورشيد و چندين طينت آنست
نظر ميکن که اينجا در شبانست

اگر نقدي تو داري اندرين راه
مر آن نقدت بده در حضرت شاه