167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
شرف نامه نظامي
سراينده را سر برآرد به اوج
بسي نيک و بدهاش در گردنست
به شرط خرد زان خردمند يافت
عنان سخن را کشد در گزاف
ز غالب تر از خويشتن در هراس
کزان سيم در زر خبر داشتم
زمين در کمان آسمان در کمند
سرآماسي از سر بزرگي در او
نيامد کسش در ترازو تمام
همي کرد نخجير در کوه و دشت
که بسيار تلخي بود سودمند
در آيينه فتح بين روي خويش
چه سرها بريدم در اقصاي زنگ
به کنجد در آمد در داوري
يکي طشت خون شد يکي طشت خاک
در چاره را در کف آرد کليد
يکي در ستودان يکي در نماز
فرس در تک و پيل در تاختن
تو در رخنه باشي دليري مکن
برآموده چون در سخن در سخن
چو کوه افکنم سنگ خود را در آب
کز آشوبشان کوه در لرز بود
در و بند ازين هر دو برخاسته
ره دوستي در ميان آورند
چنان شاه را در چنين بندگي
بيارد در انگشت يا در ضمير
نه در شهر و در شهري آسايشي
چو قاروره در مردم آتش زده
وفا در دل و مهر در جان گرفت
تواناتر از من در آفاق کيست
صدف در شکم در شهوار داشت
به صيد افکني راه در مي نوشت
فرو ماند يک بارگي در جواب
در افتاده اي تن فراموش ده
هم آخر به تسليم در داد تن
که چون سنگ را در گلو نيست راه
جهان در جهان خيل و خرگاه ديد
فروزان تر از زهره در صبحگاه
صلا داده در روم و خود در حبش
روان آب در چنگ و چنگي در آب
که در چنبر آرد گلين گوي را
ز شغل جهان در کشيدند پاي
در اين حلقه لاف غلامي زند
که کس را در آن راه نگذاشتند
نکردند در تيغ و لشکر نگاه
کليدي بجنبان در اين داوري
که شد کوه در وي چو دريا غريق
فرو شد در آن چاه رخشنده زير
هنوز آن خصومت در آن خاک هست
چه در صلب آتش چه در ناف خاک