هيلاج نامه عطار

وگرنه دزد راهي تا بداني
زدي ايندم تو آندم در نهاني

چو در اينجايگه من دزد راهم
کنون بنگر که اندر دار شاهم

چنان فرموده ام در سر قرآن
حقيقت سر اينمعني فرو خوان

رضاي ماست اينجا سر بريدن
ره جانان بود در سر بريدن

حقيقت اين چنينم آرزويست
ز بهر اينزمان در گفت و گويست

زبان دارد گنه در حکم احمد
که اين يک نکته ميگويد چنين بد

منم با تو تو با من راست گوئي
در اينمعني دگر اينجا چه جوئي

ز ديدارم نمود راز ديدي
مرا در پرده جان باز ديدي

چو من در پرده جانت عيانم
ولي از چشم صورت بين نهانم

ابا تو گفته ام در پرده هر راز
بگفتم با تو کاين پرده برانداز

مرا در پرده ديدي ناگهان تو
نمودي راز با خلق جهان تو

نمودي مر مغز ذاتم در تن خويش
حجابت رفت اينجاگاه از پيش

ترا زين گفتن بيهوده معني
که با ما ميکني در عشق دعوي

تو دعوا ميکني معنيت بايد
در اينجا گر نه اين دعويت بايد

نداري طاقت جامي فنا شو
ابا ما در ميان جان بقا شو

نداري طاقت جامي چه گوئي
کنون در هرزه اندر گفت و گوئي

کنم رسوا زبانت را به بيرون
کنم اندازم اندر خاک و در خون

در آتش رفت خواهي زار و سرمست
ابي پا و زبان منصور بي دست

هر آنکو در ره ما غرق خون شد
ابا مادر تمامت غرق خونشد

هر آنکو در ره ما يافت بوئي
کنم گردان سرش مانند گوئي

اگر خواهي گذشت از سر در اينجا
کنم با ذات خود ذات تو يکتا

مگر آنک از وجود آئي تو بيرون
بيا بي ذات خود را غرقه در خون

کنون منصور فردا راز بيني
مرا در جمله اشيا باز بيني

چو يارم اين پيامم دوش گفتست
در اسرار با ما دوش سفته است

حقيقت آنکه جانان گفت با من
ز دستم شد در اينجا راه روشن