هيلاج نامه عطار

همه ذاتست کاينجا گفته تو
همه در است کاينجا سفته تو

چرا فارغ نشيني زود برخيز
دگر در عشق و ديد فقر آويز

چو کردستي در اينجا جملگي ترک
بجز کشتن نماندستت دگر برگ

جوابم داد من منصور حلاج
مرا نام است در آفاق هيلاج

منم هيلاج و ديگر کدخدايم
تو منصوري و من در تو خدايم

درون جان تو مائيم گويا
توي از من ده در عشق جويا

نمودم روي سوي آن دو عالم
چرا خاموش اينجا در کشي دم

دمت بگشاي و دمدم جوهر افشان
دل و جان جست بر خاک در افشان

ترا وقتي است چون منصور حلاج
دگر بنمود رخ در عشق هيلاج

کنون بگشاي دل در عشق و مستي
حققت دان تو اين يکدم که هستي

فنا خواهي شدن در پايداري
چو او اين لحظه اندر پايداري

کلاه عشق دادندت بسر بر
که بيني در خدا ايندم سراسر

چو در عشقي تو عاشق وار ميخوان
اگر با درد آئي رهبر است هان

جوابم ده در اينمعني که اين چون
چگونه دم زد اينجا بيچه و چون

چگونه گشت و اصل در تن تو
چگونه ديد ذات روشن تو

جنيد اينجا چنين از کار رفته
که همچون نقطه در پرگار رفته

اگر اين سر بگوئي در زمانم
شود مکشوف ايجان و جهانم

اناالحق ميزند در خون او باز
وگرنه خون کجا ايندم زند باز

موافق تا نباشد در رگ و پي
کجا يارد زدن هر دم وي از وي

دمم حق زنده گردانيد در خون
نمود اينجاي رازش بيچه و چون

درختي ديد موسي صاب راز
اناالله گفت با موسي در آن باز

درختي وصل جانان يافت آندم
اناالحق گفت او اينجا در آندم

نه چون آيد حقيقت کردگارت
که خون گشته نهان در زير دارت

حيات طيبه در خون بديده
که تا داني تو کانرا چون بديده

وجودش جمله جان گشته در اينجا
نه همچون ديگران سرگشته اينجا