هيلاج نامه عطار

اگر علمت بود در اول کار
عمل آيد ترا اينجا خريدار

طلب بايد که تا در بر گشايد
پس آگاهي بمطلوبت نمايد

دريغا کين طلب در دست کس نيست
درين وادي کسي فريادرس نيست

کمال عشق اگر آيد پديدار
بچشم تو نه در ماند نه ديوار

دلي بايد ز عشق يار در جوش
بماند تا ابد او مست و مدهوش

الا تا در مقام عشق بازي
تو پنداري مگر اين عشق بازي

که داند بر دره در معدن عشق
چنان برگشته از مامن عشق

به پيش کار گه چون رخ نمودند
در آخر اينچنين پاسخ شنودند

حقيقت عشق اين ره ديده باشد
که او در خويش صاحبديده باشد

نمايد عشق راهت تا بر يار
تو کي آئي در اينجاگه پديدار

هدايت نيست جز کار است درياب
مکن در کار خود هرگز تو اشتاب

بلاي عشق اگر اشتاب داري
بسوزد زانکه سر در خواب داري

حقيقت عشق در يکي پديد است
وليکن جمله دردي ناپديد است

همه در عشق زادت تا بداني
به آخر جمله باد است ار بداني

بنور تو مزين آمد اين خاک
که در وي داخل است اينهفت افلاک

ز حکم يفعل الله کس نگردد
اگر خواهد بيکدم در نوردد

چه باشد سر که تا بازيم اينجا
که ما در عشق شهبازيم اينجا

حقيقت اينزمان عطار يار است
مرا در سر جانان آشکار است

حقيقت آنجه دادم دست امروز
گه در کاريم با بخت جهان سوز

مرا شد منکشف اسرار حلاج
نمودم نام او در عشق هيلاج

بکنجي در نشستم زار مانده
ضعيف و ناتوان و خوار مانده

در انديشه که از بعد جواهر
چه اسرار آيد اينجا گاه ظاهر

چو صبح از صبحدم او خنده کرد
دگر سر را فرو برد او در ايندرد

تو ايندم عاشقي و راز ديده
جمال دوست در خود نار ديده

طلب کردي و ديدي ديد مطلوب
رسيدي اينزمان در ذات محبوب