هيلاج نامه عطار

تو داري در دو عالم جوهر دوست
نميداني نمي بيني که کل اوست

چنان دان اين سخن گر مرد راهي
که تو اويي و او در تو چه خواهي

سخن در عشق و دل بسيار گفتم
حقيقت کل ز ديد يار گفتم

حقيقت ايدل اکنون پاک رو باش
ابا جانان تو در گفت و شنو باش

ز غفلت آمدي بيرون حقيقت
بسي خوردي در اينجا چون حقيقت

اگرچه داده اي جان اندرين راه
که از رازي کنون درمانده در چاه

بمنزل در رسيدي باز مانده
هنوز از شوق صاحب راز مانده

قدم چون سوي اين گلشن نهادي
ندانستي و در گلخن فتادي

سفر کردي ز دريا سوي عنصر
سفر ناکرده گوهر کي شود در

توي کرده سفر در عين دريا
چرا ميماني اندر قعر دريا

توئي دريا و جور در نشان نه
ترانامي ولي نام و نشان نه

نظر کن در خود اکنون چون شکستي
صدف بشکن که کلي خود تو هستي

تو داري نور پاک هفت گلشن
تو در دريا شده پيوسته روشن

کمال خويش بشناس اندر اينجا
که تا زينجا رسي در عين اينجا

چه ميداني در اينجا تا تو چوني
توئي آنجوهري که ذوفنوني

حقيقت پيش شه خواهي شدن باز
تو باشي در کف سلطان باعزاز

خريدار تو سلطانست ار عشق
در اينجا راز پنهانست از عشق

مرا در سوي آنحضرت برد باز
که تا از راز او گردم سرافراز

مرا اينجاست عز و قدر و قيمت
در ايجا ديدن جانان حقيقت

غنيمت دان که در اينجا دو روزي
مثال عاشقان سازي بسوزي

ازين معني نگردم يکزمان من
که تا اينجا رسم در جان جان من

نخواهد بود اينجا نطق خاموش
که دل چون ديگ در آتش زند جوش

دلم در ديگ سوداي معاني
چنان پخته که آن پير نهاني

در آنچه گفت خواهم آنچه او گفت
که حق ديد و وزو ديد و نکو گفت

ز توفيق وي اينجا جوي طاعت
که در طاعت بيابي استطاعت