الهي نامه عطار

سگم خوان و مران زان آستانم
که در کوي تو بس يک استخوانم

در اول روز ميشد بشر حافي
ز دردي مست اما جانش صافي

مگر يک پاره کاغذ يافت در راه
برآن کاغذ نوشته نام الله

در آنشب ديد وقت صبح خوابي
که کردندي بسوي او خطابي

دهانرا در بلاغت برگشادم
توکل بر تو و تقصير بر خويش

ميفکن خاطرم در فکر و تعويق
که تا آخر کنم اين داستانرا

ز رحمت يک نظر در کار ما کن
که تا مطلوب جانم حاصل آيد

کرامت کن عطيت هاي خويشم
مرا در وصف وحدت ترجمان ده

بکام دل زبان را بر گشايم
در الحان آورم طوطي جانرا

اگر مشکم همه کافور گردم
خدايا در زبان من صواب آر

يکي شکر مرا آلاف گردان
مرا در حضرت خود کامران دار

ز کژ گفتن زبانم در امان دار
مرا توفيق ده تا حمد خوانم

کنم از حمد و از تمجيد و تحميد
بنالم همچو بلبل در بهاران

کنم روح و روان اين آب و گل را
برآرم دست دعوت در مناجات

بزاري گويم اين قاضي حاجات
مرا در حمد خود صاحب قران کن

زبان من چو شعر من روان کن
روان کن کار من در کامراني

قلم در نامه کردار ما کش
اگر بر ما ببخشائي کريمي

تو کردي عفو ازيشان پادشاها
ز ما بيچارگان گر در گذاري

زبان در ذکر مي داريم پيوست
ثناي ذات پاکت مي سرائيم

زبان در شرح ذکرت مي گشائيم
بصد فرياد و واويلا ز زاري

از آن رو در پناهت مي پناهيم
دعاي ما اجابت کن الها

از آن کو مي دهد اين را تمامي
قدم در کلبه احزان ما نه

خرد در وصف ذاتش گنگ و لالست
زمين و آسمان از اوست پيدا

فلک بالا زمين در پستي اوست
ز وصفش جانها حيران بمانده

درون جانها در گفت وگويست
ز کنه ذات او کس را خبر نيست