الهي نامه عطار

چو پر خون اوفتاد اين ديگ پر جوش
مزن انگشت در وي سر فرو پوش

شفق خونست دائم چرخ گردون
از افسر مانده ميگردد در آن خون

که آنکوزه نبوده باشد آنگاه
ز خاک مرده اي افتاده در راه

سليمان کوزه را چون آب در کرد
ز حال خويشش آن کوزه خبر کرد

از آن خاکي که شخص آن واين نيست
اگر تو کوزه خواهي در زمين نيست

همه در خاک ودر خون باز مانده
درون ره ز بيرون باز مانده

شهي در خشم شد زان مرد درويش
براندش با دلي پر درد از پيش

چه گويم آن عروس همچو مه مرد
نبودش علتي در درد زه مرد

چو ميداند که او را نيز ناگاه
بخواهندش بريدن سر در اين راه

جهان طفلي که اينجا در شکم داشت
وجود او به پشتي عدم داشت

نگه کن تا بآدم پشت بر پشت
که چندين طفل عالم در شکم کشت

جهان را ذره اي در مغزهش نيست
که او جز رستمي سهراب کش نيست

مکش گردن فلک سيلي زن تست
که گر سيلي خوري در گردن تست

در آيم عهد ايشان را بپرواز
بزودي هم بر ايشان رسم باز

چنين عهد ووفا را در زمانه
چه بهتر خاک بر سر جاودانه

شگفتا کار تو اي چرخ ناساز
که در خاک افکني پرورده ناز

نميدانم که تا اين بي در و بام
براي چيست گردان صبح تا شام

عجائب نامه اين هفت پرگار
مرا در خون بگردانيد صد بار

دمي گر بر سر گوري رسيدي
در آن گور آنچه ميرفتي بديدي

بدو گفتا چه ميبيني در اين خاک
مرا آگه کن اي بيننده پاک

ميان خجلت و تشوير ماندست
و زان تحصيل در تقصير ماندست

بر آن در حلقه چون هفت آسمان زد
ز دانش لاف آنجا کي توان زد

که داند تا در اين وادي منکر
چگونه ميروم از پاي تا سر

گهي آرايشي بيند بصف در
گهي بر هم زنندش چون دو صفدر

يکي را ميبرند از خانه خويش
دگر را مي نهند آن خانه در پيش