167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
الهي نامه عطار
نشستن در رباطي چون دهد دست
وز اين کهنه رباطت در ربايند
نه زينجائي تو اينجا بودنت چيست
چو گوئي زين سخت زير و زبر گشت
کنون آبي بده اي زندگاني
عليکش گفت آن درويش و بگذشت
بهر مسجد گدايان نيز ديدم
که خالي نيست از ظلم تو جائي
بنستاني تو چيزي در همه حال
شه دنيا گداي خاک راه است
ولي دست از جهان افشانده باشد
که در حالم بسوزد مي نخواهم
نکردي خلق ذکر او هميشه
تواني شد تو هم در فقر مشهور
عصايي چون الف قدي چو دالي
به سوي آسيا مي شد پياده
چو بادي شد روان يکرانش از پيش
زبان بگشاد و شه را گفت در حال
تو هم در گرد من نرسي چه سازي
که تا فردا به هم باشيم در راه
که هرگز بر نخيزي تا قيامت
که در خلوت ز عالم بيخبر بود
غلام و خادمي ده کرد در خواست
گروهي خلق ميبردند در راه
چرا جانم نترسد سخت بر خويش