الهي نامه عطار

براي فسق اگر يک تن نشستي
دوم کس در برش آن زن نشستي

چو در مکه نماند از مفسدان کس
پراکنده شدند از پيش و ز پس

شد آن زن در مدينه سخت درويش
بنزديک پيمبر رفت دلريش

پيمبر گفت مکه پر جوان است
از ايشان خواه در خورد تو آنست

زني را يا رسول الله که دور است
ميان شرک در فسق و فجور است

تو مي داني که در وصف تو «عطار»
بسي گرديد بر سر همچو پرگار

ندارم در رهت آن استطاعت
که گويم اين گدا را کن شفاعت

پياده گر يکي مسکين محتاج
شود بي استطاعت در ره حاج

در اين تف و تموزم سينه پرتاب
جگر تازه کني از شربت آب

و گر در خورد آب تو نيم هم
فرا آبم مده والله اعلم

مهين رحمت مهدات او بود
که در دين سابق الخيرات او بود

از آن ايمان او در اصل خلقت
همي چربد بر ايمان ها ز سبقت

چو حق گفت آن پيمبر را بتحقيق
پيمبر گفتش اي در کار صديق

چو اصحابش در آن مشهد رسيدند
فرو برده يکي خاکش بديدند

نهادندش در آن و باز گشتند
ز صدقش با احد همراز گشتند

کسي کو در گزند مار يار است
توان گفتن که اين کس يار غار است

که تا پر زهر نبود آنچنان مار
نيايد در گزند آنچنان يار

دلش چون ديد حق را در حرمگاه
بدل پيوست عين عدل آنگاه

دو پيراهن چنان خصم تنش بود
که در اسلام يک پيراهنش بود

چو باشد محتسب در امر معروف
بنهي منکر آيد نيز موصوف

که گر نبود چراغ و چشم در راه
نداني چاه از ره، راه از چاه

کسي کان نور نبود در دماغش
بهشتي گر بود نبود چراغش

کسي کز آسمانش آن دو نور است
مه و خورشيد با او در حضور است

عصاي او چو در معني چنان شد
که چون موسيش خصم دشمنان شد

گر او را دشمني در کون باشد
بمعني نائب فرعون باشد