اسرار نامه عطار

اگر جان گويم اندر خون بماندست
وگر تن او ز در بيرون بماندست

چو در خونابه مي گردند جانها
چه برخيزد ز بوده استخوانها

نه چندانست در ره رهزن تو
که گر گويم بگريد دشمن تو

براه عاشقان بر زن قدم تو
چه باشي از سگي در راه کم تو

گرت گويند سر در راه ما باز
بدين شادي تو دستار اندر انداز

فراوان تن زد آن ديوانه در راه
که تا درمکه آمد پيش درگاه

چو دستارم ز سر بردند بر در
ميان خانه خود کي ماندم سر

نشان ايمني بر سر پديدست
بخانه چون روم بر در پديدست

هزاران سر برين در ذره اي نيست
هزاران بحر اينجا قطره اي نيست

هزاران جان نثار افتد بر آن سر
که بربايند دستارش بر آن در

عزيزي گفت من عمري درين کار
بعقد وجد در بودم گرفتار

نکوجاييست گور تنگ و تاريک
که در بايد صراطي نيز باريک

تو گويي نيست چندين غم تمامت
که در بايد غم روز قيامت

جهاني خلق در غرقاب خونند
که مي داند که زير خاک چونند

جهان بگذار و بگذر زين سخن زود
چو باقي نيست در باقيش کن زود

هزاران غم فرو آمد برويت
که تا يک آب آمد در گلويت

غم دنيا مخور اي دوست بسيار
که در دنيا نخواهد ماند ديار

تو نيز اي مانده در دنياي فاني
چنين بيع و شري کن گر تواني

جهان با سينه پر درد ما را
خوشي در خواب خواهد کرد مارا

چنان مي جادوي سازد زمانه
که کس دستش نبيند در ميانه

بدست چپ نمايد اين شگفتي
تو پاي راست نه در پيش و رفتي

برو جان گير و ترک اين جهان کن
کم او گيرو داوش در ميان کن

چه بخشد چرخ مردم را درآغاز
که در انجام نستاند از او باز

کرا اين گنبد گردان برآرد
که نه در عاقبت از جان بر آرد

سپهري را که درياييست پر جوش
شدي چون چنبر دف حلقه در گوش