اسرار نامه عطار

اگر چه جاي تو در زير خاکست
وليکن جان پاک از جاي پاکست

فرشته گر ببيند جوهر تو
دگر ره سجده آرد بر در تو

به مصر اندر براي تست شاهي
تو چون يوسف چرا در قعر چاهي

تو هر چيزي که مي بيني تو آني
ولي چون در غلط ماندي چه داني

نهادي بوالعجب داري تو در اصل
پلاسي کرده اندر اطلسي وصل

وگر در جوهرت چشمي شود باز
دو عالم بر تو افشانند از آغاز

که چون از طبل بازآ و از آيد
زشوق آن باز در پرواز آيد

بداند باز در اعزاز مانده
که زين پيش از چه بود او باز مانده

چو ديديش پير زن برخاست از جاي
نهادش در بر خود بند بر پاي

سبوسي تر خوشي در پيش او کرد
نهادش آب و مشتي جو فرو کرد

کجا آن طعمه بود اندر خورباز
که بازاز دست شه خوردي در اعزار

الا اي سر به غفلت در نهاده
به دنيا دين خود بر باد داده

زسر در ابجد معني درآموز
زنور شرع شمع دل بر افروز

دل تو در دو رويي شد گرفتار
تو ماندي زير کوه عجب و پندار

يکي ديوانه استاد در کوي
جهاني خلق مي رفتند هر سوي

چو در يک دل بود صد گونه کارت
تو صد دل باش اندر عشق يارت

بر من چار صد پيل است در بند
نديمان و حکيمان هنرمند

تو اي غافل کژي در عشق و من راست
زديوانه شنو شاها سخن راست

ترادل در دو خر بينم نهاده
نترسي کز دو خر ماني پياده

فلک اين را يکايک کرده دارد
عجايب ها بسي در پرده دارد

مگر اين راز اينجا گفتني نيست
در اسرار اينجا سفتني نيست

زپرگاري که در بر مي بگردد
زبس سر گشتگي سر مي بگردد

که داند کين فلکها را چه دورست
نهان در زير هردورش چه جورست

بداند هرک دارد در هنر دست
که او را جز روش کاري دگر هست

فلک جستي بسي زد در تک و تاز
نيافت از هيچ سو گم کرده را باز