اسرار نامه عطار

چو آن خوان کرم را بر کشيدند
گنه کاران عاصي در رسيدند

چو خوان را پيش عليون نهادند
سر دربان ز در بيرون نهادند

بهرگامي که در ره بر گرفتي
بسوز جان و درد دل بگفتي

درين دريا که بي قعر و کنارست
عجايب در عجايب بي شمارست

سخن را در پس سر پوش ميدار
زبان را از سخن چين گوش ميدار

کسي را نيست فهم اين سخنها
تو با خود روي در روي آر تنها

هر آن چيزي که دي اندر ازل رفت
فلک امروز آن را در عمل رفت

هزاران دور مي بايست در کار
که تا هم چون تويي آيد پديدار

زمين و آب داري دانه در پاش
بکن دهقاني و اين کار را باش

نکو کن کشت خويش از وعده من
اگر بد افتدت در عهده من

اگر اين کشت و زري را نورزي
در آن خرمن بنيم ارزن نيرزي

دوکس را در ره دين تخم دادند
ره دنيا بهر کس بر گشادند

يکي ضايع گذاشت آن تخم در راه
يکي مي پروريدش گاه و بيگاه

همي چون وقت بر خوردن درآمد
يکي بر سر دگر يک در سر آمد

ترا قيمت به علمست و به کردار
تو همچون من در افزودي بگفتار

دران ساعت که عقل و هوش شد پاک
مگر خواهي شنودن مرده در خاک

بدو گفت اعجمي ترک توانگاه
که زنده بود نا افتاده در چاه

نيايي در نماز الا به صد کار
حساب ده کني و کار بازار

تو داني کين نماز نا نمازي
بريشت در خورد تاکي ز بازي

تو گرباحق به شب در راز گويي
دگر روز آن به فخري باز گويي

اگر تو طاعت ابليس کردي
چو عجب آري در آن ابليس گردي

جويي عجب تو گر طاعت جهانيست
مثال آتشي در پنبه دانيست

مگر در حج آخر با خبر بود
گذر کردش بخاطر اين خطر زود

فروخت آخر بناني و بسگ داد
يکي پير از پسش در رفت چون باد

برين آن مرد در خم خورد سوگند
که سوگندم نخواهم بر خم افکند