اسرار نامه عطار

وزآن پس نور تو بر مي فزايد
در تو پهن تر بر مي گشايد

زبي مغزي چنان در سوزماني
که مي سوزي نه شب نه روز داني

وگر مغزي بود در پوست با تو
درون مغز آيد دوست با تو

چو تخم مرغ دارد مغز پرده
در آتش همچو يخ گردد فسرده

بمغز اندر ندارد نار کاري
که ممکن نيست جز در پوست ناري

زخود غايب مشو در هيچ حالي
که تا هر ساعتي گيري کمالي

در اول نطفه گشتي هم اينجا
کنون از عرش بگذشتي هم اينجا

چو از صورت بر آيي در معاني
عيان گردد به چشم تو نشاني

ز صورت در گذر تا خاک گردي
که چون تو خاک گردي پاک گردي

کسي کو خاک گردد کل شود پاک
که اسرار دو عالم هست در خاک

چنين گفت او که مشتي خلق مردار
وليکن اوفتاده در نمک سار

ولي گر نبود از ايمان نمکشان
در آتش افکند دور فلکشان

دريغا کين سفر را دستگه نيست
به تاريکي در افتاديم و ره نيست

اگر خواهي که آن چشمت شود باز
برو جان در کمال دانش انداز

چراغ علم و دانش پيش خود دار
وگرنه در چه افتي سر نگوسار

کسي کورا چراغ دانشي نيست
يقين دانم که در آسايشي نيست

حکيمي خوش زبان پاکيزه گفتست
که در زير زبان مردم نهفتست

بود بي علم زاهد سخره ديو
قدم در علم زن اي مرد کاليو

بمسجد در بخفت آن عالم راه
ستاد اندر نماز آن جاهل آنگاه

وليکن زان ندارم طاقت و تاب
که مي ترسم از آن داناي در خواب

چو خس بر روي دريا در طوافي
چو غواصي نداني چند لافي

سخن تا چند راني در نهايت
که ماندي بر سر راه بدايت

چو علمت هست در علمت عمل کن
پس از علم و عمل اسرار حل کن

ترا در علم دين يک ذره کردار
بسي زان به که علم دين به خروار

تو در بيچارگي اول قدم نه
وزان پس سر سوي خوان کرم نه