167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان شمس
شش سو مرو وز سو مگو چون غير سو آموختم
سر در چه سير آموختت تا ما در آن سيران کنيم
در برگ بي برگي نگر هر شاخ را باغ ارم
چون سوي موج خون روي در خون بود خوان کرم
که هر ذره همي گويد که در باطن دفين دارم
دست و پا ني و در آن معرکه جولان داريم
تويي تويي گلزار من گلزار من بگو بگو اسرار من اسرار من
لبيک لبيک و بلي مي گوي و مي رو تا وطن
نشنيده اي شب تا سحر آن ناله هاي زار من
اي در خطر ما را سپر اي ابر شکربار من
مقام امن آن را دان که هستي تو در او لرزان
سر منه جز بر خط فرمان من فرمان من
نطق زبان را ترک کن بي چانه شو بي چانه شو
حيران شود ديو و پري در خيز و در برج است او
گر يار غاري هين بيا در غار شو در غار شو
صد کير خر در کون او صد تيز سگ در ريش او
من که در اين شاه رهم بر ره هموارم از او
که نگنجيد در اين حد و نه در جان و مکان رو
و آنک که در سلسله او است دو صد سلسله مو
در خون خود چرخي زده و اندر رجا پا کوفته
سرها بريده بي عدد در رزم تو پا کوفته
که تنها خورده ست آن را و يا بوده ست ساينده
کز چهره بزد آتش در خيمه و در خرگه
تو در اين شاه نگه کن که رسيده ست سواره
وز رنگ در بي رنگ پر تا بوک آن جا ره بري
آگاه شو آخر ز من اي در کفم چون کيله اي
ني چون تو گوشه گشته اي در گوشه اي افتاده اي
جان داده طمع سوف تو امن و امان را ساعتي
آن جا مرو اين جا نگر گفتا که خه سودا نگر
گر مه و خورشيد شوم من کم از آنم که تويي
چون تو از آن قان نه اي رو که يکي مغولکي
در مگشاي اي صنم کز دل و جان تو برتري
به پيري عمر نو بنگر چه شيرين است بي خويشي
درآ در باغ جان بنگر شکوفه و شاخ تر باري
از او انوار دين يابد روان و جان بي ديني
شش جهت را چه کنم در دل خون پالايي
ذاالنون و ابراهيم را در آب و آذر مي کشي
ديوان ناصر خسرو
که هم زادست بر خوان ها و هم مال است در کان ها
پس همين کن تو ز طاعت ها که مي ايشان کنند
ديوان وحشي بافقي
که زود آخر شود اين باده و من در خمار افتم
گنج را ماني که جا در کنج ويران کرده اي
وين طرفه که در وي نه زيان است و نه سود است
سد جوش در اين راه هم اين را و هم آن را
ديوان هاتف اصفهاني
گر نه در ساغر کنون مي مي کني کي مي کني
که داند دوست با دشمن چه در دنيا چه در عقبي
همي ريزند صاف و درد مي در جام مرد و زن
نه خرم از تو در صبحي نه دلشاد از تو در شامي
ديوان هلالي جغتايي
که چشم از خواب بگشايي و بر حال من اندازي
کليله و دمنه
آفتاب خسرواني سايه پروردگار
که در هر دهان صد زبان باشدي
که در هر لغت صد بيان باشدي
يکي کلک در هر بنان باشدي
صد يوسف سر برآرد از هر چاهي
وهمي که نهان باشد در پرده اسرار
زيرا چراغ دزد بود خواب پاسبان
که گر دل بجويد نيابدش باز
لعل گردد در بدخشان يا عقيق اندر يمن
وليک از دود او برجانش داغي
مشعله در دست و مشک اندر گريبان داشتن
ننگرد در کلاه گوشه تو