منطق الطير عطار

خه خه اي موسيچه موسي صفت
خيز موسيقار زن در معرفت

سر بزن نمرود را همچون قلم
چون خليل اله در آتش نه قدم

قهقهه در شيوه اين راه زن
حلقه بر سندان دار الله زن

کوه خود در هم گداز از فاقه اي
تا برون آيد ز کوهت ناقه اي

چون بلي نفس گرداب بلاست
کي شود کار تو در گرداب راست

گر شود اين آهنت چون موم نرم
تو شوي در عشق چون داود گرم

خه خه اي طاوس باغ هشت در
سوختي از زخم مار هفت سر

صحبت اين مار در خونت فکند
وز بهشت عدن بيرونت فکند

گر خلاصي باشدت زين مار زشت
آدمت با خاص گيرد در بهشت

همچو يوسف بگذر از زندان و چاه
تا شوي در مصر عزت پادشاه

گر بود از ماهي نفست خلاص
مونس يونس شوي در بحر خاص

چون بود طوق وفا در گردنت
زشت باشد بي وفايي کردنت

مرحبا اي مرغ زرين، خوش درآي
گرم شو در کار و چون آتش درآي

چون شوي در کار حق مرغ تمام
تو نماني حق بماند والسلام

جمله گفتند اين زمان در دور کار
نيست خالي هيچ شهر از شهريار

زانک چون کشور بود بي پادشاه
نظم و ترتيبي نماند در سپاه

حله اي بود از طريقت در برش
افسري بود از حقيقت بر سرش

تيز وهمي بود در راه آمده
از بد وز نيک آگاه آمده

آنک بسم الله در منقار يافت
دور نبود گر بسي اسرار يافت

مي گذارم در غم خود روزگار
هيچ کس را نيست با من هيچ کار

با سليمان در سخن پيش آمدم
لاجرم از خيل او بيش آمدم

نامه او بردم و باز آمدم
پيش او در پرده هم راز آمدم

هرک مذکور خداي آمد به خير
کي رسد در گرد سيرش هيچ طير

سالها در بحر و بر مي گشته ام
پاي اندر ره به سر مي گشته ام

وادي و کوه و بيابان رفته ام
عالمي در عهد طوفان رفته ام