167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان شمس
بنگر تو به زنبيلم هاده چه به درويشان
بيگانگيش خويشي در مذهب بي خويشان
وان لعل شده حيران در عزت کان من
با زنگيکان امشب در عشرت جان بنشين
در آب حيات او وانگه خطر مردن
از پوست چه شيره بودت در فشريدن
افتاد دو صد خارش در ديده کوران
در اين بخشش چه نزديکان چه دوران
درآ امروز از در همچنين کن
تخلف ديده اي در روي او مال
در او انوار در انوار مي بين
خوش در دل ما نشسته است آن
در روي خوديم مست و حيران
ما خواجه عجبتريم يا آن
در کفر نگه کن و در ايمان
در وي تن خويش را بشستن
در شيره کجا تو و کجا من
در عالم غيب شد پريشان
گر زبانش تلخ گويد قند دارد در دهان
باز در گلشن درآيد سر برآرد از زمين
زانک شرق و غرب باشد در زمين و در زمان
در چه مغرب فرورو باش در زندان من
در زمان سجده کنان گردند همچون خادمان
چون مگس کز شهد افتد در طغار دوغگين
در فرازي در وصال و ملک باز راستين
برفشانيد نثار گهر و در عدن
برفشانيد نثار گهر و در عدن
بس بديدم نقش جان در روش من
هر که در پستي است در دريا فکن
خامش در زبان ها آن مي نيايد آسان
با فتنه عظيمي تو دست در کمر کن
از ذره خاک بستان در ديده قمر کن
خواهي که تازه گردد در حوض کوثرش زن
در بيخودي سزاي دل خودپسند کن
آن گاه سر در آخر اين گوسفند کن
در خونم اي دو ديده چرا مي کني مکن
در چشم هاش غمزه اياک نستعين
تار که در زخمه ام سست شود بگسلان
هيچ نگنجد فلک در در و دهليز من
پر برآرم در عدم برپرم در لامکان
بي تو يتيمم درمان ما کن
در طالع من در اختر من
مي کوبد او بام و در من
قارع در گشت دو صد درشکن
اي در تو قبله هر ممتحن
در رخ او باغ و تماشاي من
جان و جهان است و تمناي من
بسي شيران غرنده نهان در صورت آهو
در ميان هفت دوزخ عنصر تو سرد کو
در ميان جان طلب کان بخشش وهاب کو