ديوان عطار

نيست آري کار هر تر دامني
سر در آن ره چون گريبان باختن

هرچه آن دشوار حاصل کرده اي
در غم معشوق آسان باختن

تو گدا کژ بازي آخر کي رسي
کج روا در پيش سلطان باختن

کي تواني يوسفي ناکرده گم
عمر ار در ماتم آن باختن

از فلک بي قرار هيچ نياموختن
در طلب درد عشق پشت دوتا ساختن

کار تو در بند توست کار بساز و بيا
پيش برون کي شود کار ز ناساختن

کافري است از عشق دل برداشتن
اقتدا در دين به کافر داشتن

خاک ره بر خود نمايان ريختن
خويشتن را خاک اين در داشتن

دست بر سر پاي در گل آمدن
خشت بالين، خاک بستر داشتن

دام تن در راه معني سوختن
مرغ جان بي بال و بي پر داشتن

در پي شمع شريعت شب و روز
همچو پروانه به پيمان رفتن

آبرو باش تو در جوي طريق
تا تواني تو بيابان رفتن

برگ ره ساز که بي برگ رهي
در چنين باديه نتوان رفتن

عاشقان راست مسلم نه تو را
در ره دوست به مژگان رفتن

سر فدا کردن و چون عياران
جان به کف بر در جانان رفتن

رازهايي که در دل پر خون است
جمله از چشم خون فشان گفتن

با تو سري در ميان خواهد بدن
کان وراي جسم و جان خواهد بدن

هر نفس کان در حضور او زني
عمر تو آن است و آن خواهد بدن

هرچه اينجا ذره ذره مي کني
جمله در پيشت عيان خواهد بدن

هر که بي او آستين در خون گرفت
محرم آن آستان خواهد بدن

محرم او شو که کار هر دو کون
محو و گم در يک زمان خواهد بدن

چون به حضرت زود نتوان رفت از آنک
پرده در پرده نهان خواهد بدن

بر کناره مي شو از هر سايه اي
زانکه کاري در ميان خواهد بدن

در بر آن کار عالي کار خلق
اشتري بر نردبان خواهد بدن

در چنين جايي کجا عطار را
يک سخن يا يک بيان خواهد بدن