عشاقنامه عبيد زاکاني

بمردم ياد کن وز غم بينديش
مرا مپسند در هجران از اين بيش

به آب ديده من در فراقت
به آه و ناله من ز اشتياقت

چنان کن اي برخ خورشيد خاور
که تا در زندگي يکبار ديگر

سعادت باز بر من رو نمايد
در اقبال بر من برگشايد

که بر جان من مسکين ببخشاي
در رحمت بر اين بيچاره بگشاي

مرا زين بيشتر در هجر مپسند
به فضل خود برآور پايم از بند

چو من کس را مکن در عشق بيمار
به حق احمد معصوم مختار

به بهتر طالع و فرخنده تر فال
دوم روز رجب در نون الف ذال

کسي را پاي دل در گل مبادا
چنين کار کسي مشکل بادا

موش و گربه عبيد زاکاني

گربه در پيش من چو سگ باشد
که شود روبرو بميدانا

يا بيا پاي تخت در خدمت
يا که آماده باش جنگانا

يا برو پاي تخت در خدمت
يا که آماده باش جنگانا

جان من پند گير از اين قصه
که شوي در زمانه شادانا

ديوان عطار

اي مدعي کجايي تا ملک ما ببيني
کز هرچه بود در ما برداشت يار ما را

گر اميد وصل تو در پي نباشد رهبرم
تا ابد ره درکشد وادي هجران مرا

از تو نتوانم که فرياد آورم
زآنکه در فرياد مي ناري مرا

پرده بردار و دل من شاد کن
در غم خود تا به کي داري مرا

مانع خود هم منم در راه خويش
تا کي از عطار و عطاري مرا

در رهت افتاده ام بر بوي آنک
بوک بر گيري و بنوازي مرا

دوش وصلت نيم شب در خواب خوش
کرد هم خلوت به دمسازي مرا

در آتش دل بسر همي گرد
ماننده مرغ بسمل از ما

يا در غم ما تمام پيوند
يا رشته عشق بگسل از ما

عطار در اين مقام چون است
ديوانه عشق و عاقل از ما

زان بميرانند ما را تا کنند
خاک ما در چشم انجم توتيا

روز روز ماست مي در جام ريز
مي مي جان جام جام اوليا