167906 مورد در 0.10 ثانیه یافت شد.
ديوان ناصر خسرو
به خواني در بهشت عدن پر حلوا و بريان ها
فرود افتد چو بريان شکم آگنده بر خوان ها
از چه معني چون دو زن کرده است مردي را بها؟
کز عطاي پند برتر نيست در دنيا عطا
من ندارم از کسي در دل نه خوف و نه رجا
محسوس مر اين را دان معقول جز آن را
نه اندر وحدتش کثرت، نه محدث زين همه تنها
پس آمد نفس وحدت را مضاد و مثل در آلا
چو در صحراي آذرگون يکي خرگاه از مينا؟
و يا گرديدن از حالي به حالي دون يا والا
تفاوت از چه شان آمد ميان صورت و اسما؟
ز شکل و رنگ گل بيند دو چشم مرد نابينا
او همي بر تو بخندد روز و شب در زير لب
چند جوئي در سراي رنج و تيمار و تعب؟
ياد چون آيد سرود آن را که تن داردش تب؟
عالم السري تو فرياد از تو خواهم، آي رب
در مبارک ذکر خود گفته است نام بولهب!؟
چيست حاصل خير، بنگر، ناصبي را جز نصب
بنگر آنک زنش را در گردن افگنده کنب
کس ملک کس نبرد در اسلام بي نسب
وز ديو اهل دين به فغان اند و در هرب
خانه خويش به ار چند خراب است و يباب
با خرد گرچه بود بسته چنان دان که رهاست
بر در اين مست بر، نه جاه و نه بار است
همواره ستمگاره و خونخواره دو ما راست
از علم و ز پرهيز که راهت به قفار است
در بند و حصاري تو، ازين کار تو زار است
چون دشمن تو با تو در اين بند و حصار است؟
با شمع خرد باش که عالم شب تار است
زيرا که سخن آب خوش و جهل خمار است
کان را به حرم در کند از مزد هزار است
با باديه و ريگ و مغيلانت چه کار است؟
بازي است که ش تذروان جز جنس جانور نيست
زيرا که جاهلان را جز در سقر مقر نيست
آن را که در دماغش مر ديو را ممر نيست
زيرا که جز معاني بر قول او صور نيست
جز علي گنجور ني و جز علي بندار نيست
کاين چيست وان چه باشد وان چون و اين چراست
بر خزينه ي خرد و علم خداوند در است
همچو او کيست که فضل و هنر او را سير است؟
رحمت و فضل تو زي حجت تو منتظر است
در دماغ و دهن بنده ت عود و شکر است
ز کردگار بر آن مرد کم درم ستم است
بدان که راه دلش در سبيل داد گم است
به وقت تشنه چو تو بهره زانش يک فخم است
نشان عدل خداي، اي پسر، در اين نعم است
برون ز معني ديگر بخار و تار و تم است
اگر به طاعت و علمت به دين درون قدم است
که خاطرش در پند است و معدن حکم است
که ملک ازو نربود اين بلند چرخ کبود؟