167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان شمس
ولي در گلشن جانشان شقايق هاي تو بر تو
از اين سو کرده رو بانو به خنده سوي روبانو
که رستيم از سيه کاري ز مازو رفت آن ما زو
دهان پرقند و پرشکر تو خود باقيش را برگو
چو گوشم رست از اين پنبه درآيد هاي هوي او
بگو در گوش من اي دل چه مي تازي به سوي او
وگر يک دم زدم بي تو پشيمانم به جان تو
بکش در مطبخ خويشم که قربانم به جان تو
منم محتاج و مي گويم ز بي خويشي دعاي تو
درآ در ظل اين دولت که شاه ناگريز است او
مکش اندر برش چندين که سرد و زمهرير است او
از او شيري کجا آيد ز خرگوشي اسير است او
تويي حيران تويي چوگان تويي دو چشم روشن تو
چو آدم اندر اين پستي در اين اقليم ناري تو
سپيدت جامه باشد چون در اين غم سوگواري تو
که يک عذرم نپذرفتي چگونه خوش عذاري تو
ز دي بگذر سبک برپر که ني جان بهاري تو
چرا در قيد فخري تو چرا دربند عاري تو
چه باشد گر چو موسي گرد از دريا برآري تو
تو ساده پوستين بر بوي زهره روي چيني تو
ز رويش ديده بگرفتي ز بويش بستي بيني تو
که هر جزوت شود خندان اگر در خود حزيني تو
که شير سجود آرد در پيش شغال تو
فعل بد ما چه بود با حسن فعال تو
ز احوال جهان سيرم ز احوال فلان برگو
و آن دزد همي گويد دزد آمد و آن دزد او
اما چو به گفت آييم ياري من و ياري تو
زيرا که دوي باشد غاري من و غاري تو
آن رفت که مي بوديم زاري من و زاري تو
بي کار نمي شايد کاري من و کاري تو
گر ليلي و مجنون است باري من و باري تو
در گفتن و بي صبري عاري من و عاري تو
جان حلقه به گوش تو در حلقه نيايي تو
در مجلس سرمستان باشور و شر آيي تو
چشم تر ما را بين اي نور بصر برگو
شيرين نظران را بين هين شرح شکر برگو
زيري گه و بالايي اي زير و زبر برگو
ور ز آنک بود سني از عدل عمر برگو
صد چشمه روان کرد از اين خاره ما کو
ده چشمه گشاينده در اين قاره ما کو
آن داروي درد دل و آن چاره ما کو
اي حيات دوستان در بوستان بي من مرو
شب کجا ماند بگو در دولت ايام او
عاشقان پخته بين از وعده هاي خام او
تو ببين در چشم مستان لطف هاي عام او
گر خوشي با اين دو مارت خود برو ضحاک شو
تا نگويي قوم موسي را در اين يم گرد کو
گر نگويي با کسي با عاشقان باري بگو
پيش از آن کو برکشاند آن عنان اين است او
جان هاي عاشقان چون سيل ها غلطان شده