ديوان شاه نعمت الله ولي

مؤمنا خيز و در گناه باش
نااميد از در اله مباش

قدم در نه به پاکي در طريقت
که تا بوئي بيابي از حقيقت

چون مرا در خواب کردي روز و شب
روز و شب در خواب مي بينم ترا

بر در او کسي که يابد بار
بر در خانه ها کجا گردد

پيدا شده در عالم آن نور جمال او
آن نور جمال او پيدا شده در عالم

با جام ميم همدم در گوشه ميخانه
در گوشه ميخانه با جام و ميم همدم

يازدهم بود ماه و وقت شريف
ماه در حوت و مهر در ميزان

دست در دست زن مزن خواجه
دست در دست شير مردان زن

گرد هر در مي روي ديگر مرو
بر در يکتاي بي همتا نشين

در ره دوست کفر و دين درباز
در خرابات باده پيمائي

مسند ملک ولايت در حقيقت آن اوست
در حريم عصمتش روح القدس دربان اوست

در موج و حباب آب درياب
آن آب در اين حباب درياب

جانبازانيم در ره عشق
صد جان بجوي بود در اين راه

در نيم شب از درم درآمد
خورشيد که ديد در سحرگاه

ماهي در آب و ماکيان در صحرا
هر يک به تنعمي گرفته مأوا

ديديم سمندري در آتش خوش وقت
ببينيم نعيم مرغ در روي هوا

در خانه دل که خلوت حضرت تست
غيرت نگذارد که در آيد غيرت

در شاهد اگر به چشم معني نگري
بر تو در حق ز روي شاهد باز است

ياري که در آئينه ما در نگرد
بيند که تجلي خدايي چه بود

آنگاه در آن درخت و آن ميوه نگر
در هر دانه ببين درختي پربار

در هر چه نظر کني نکو مي بينش
در صورت و معني اين و آن دريابش

آن در يتيمي که همه مي جويند
در بحر درآ و عين ما مي جويش

بنشين به در خلوت دل اي کامل
مگذار که غير او درآيد در دل

در عالم عشق منزلي ساخته ام
سرمايه و سود جمله در باخته ام

در مجلس انس همدمي يافته ام
در پرده عشق محرمي يافته ام