167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان فيض کاشاني
درد خوشتر آدمي را درد کي در کار هست
دست در کاري نزد دل تا که کار از دست رفت
گر نظر بر نقش افکندي نگار از دست رفت
نقش خود چون شستم آن زيبا نگار آمد بدست
جان چو دادم در رهش جان بيشمار آمد بدست
چون مرا از من برون کرد اختيار آمد بدست
ميل دريا گر کند در چشم ما دريا خوش است
ور بپوشد رخ ز حسرت شور در سرها خوش است
بي سر و پايان کوي نيستي را جا خوش است
تو گران قيمتي و هر چه ترا هست گرانست
ما را ولي ز دست جفاي تو چاره نيست
من و معارف اين کار جمله در کار است
عالمي کني ويران شيوه ترا شوبست
لذات دنيا ننگ ما ما را ببزم دوست جاست
هم درد من از عشق خواست هم عشق دردم را دواست
اين قطره را عمان کنم سرمست از جام الست
خلق راست راز کن مستي که بي جام است
زمين و حشر و تف آفتاب در پيش است
زيان اوست بسي سهل و سود اوست عبث
چو چوب تر بود آن خشک و دود اوست عبث
خوش آن نفس که برآيد در آن هواي فراخ
چه سوزي در فراق او دلم را حبذا دوزخ
تا بود چشم دلم از علم روشن تر شود
ديده هرگز کس کليد قفل قفل در شود
هر کرا مرشد تو باشي ز آسمان برتر شود
آنچه بود افسار در سر بعد از اين افسر شود
پس ز چشمش آب ده تا ريشه محکمتر شود
ميشوم خاک رهش تا بر غبارم بگذرد
در اميد يک نظر ليل و نهارم بگذرد
تا بکي در رسم و عادت کار و بارم بگذرد
دل آن بود که بود بر درش رقيب عتيد
زاهد ز حق ببست دو چشم و جدال کرد
از دل خيال روي تو زايل نمي شود
مرده است آنکه بهر تو بسمل نمي شود
جاني براي من به پيامي که مي خرد
زاد هم مرکب هم آب هم و نان همند
جان در عوض بداده و خون نوش کرده اند
ز در شبچراغ عشق اين کاشانه روشن شد
ز فيض آن دل هر عاقل و ديوانه روشن شد
هر که فرمان بربود ناچار او پستي کند
اين دل من بهر من پاپي کند دستي کند
از نشاط و خرمي ناخورده مي مستي کند
زان رو که در آن باشد زانرو که درين باشد
(فيض) در آن زمان همه معني ياد ميشود
من چون بميان آمد و ما را که خبر کرد
اين پرده در شرم و حيا را که خبر کرد
ز بالا قطره مي بندد که در پائين گهر بندد
اگر بعد از قل الله همتي بر ثم در بندد
کسي مخلص تواند شد که خود را بر خطر بندد
که تا دست خدا بر رويت از اغيار در بندد