167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
مي دهد کيفيت مي در دل بيدار حرف
که در حمايت خاکسترست اخگر صاف
که آب شد ز تب گرم استخوان صدف
دارد خط عذار تو باآفتاب حرف
مستي دهد زياده ز جام شراب حرف
خاکدان دهر را کان بدخشان کرد عشق
شور محشر را حصاري در نمکدان کرد عشق
اين سفال خشک را لبريز ريحان کرد عشق
پاي خواب آلودگان رابرق جولان کرد عشق
اختر ثابت ندارد چرخ خوش پرگار عشق
خنده رسوا ندارد غنچه مستور عشق
مي چکد زهر نفاق از گوشه ابروي خلق
شمارد داغ، خورشيد قيامت را سر عاشق
در دل سوختگان نشو و نما دارد عشق
ريشه هر چند در انديشه ما دارد عشق
چون شرر در دل هر سنگ مقر دارد عشق
چشم بيدار بود روزن کاشانه عشق
تا به روي که گشايد در ميخانه عشق
گنج برروي هم افتاده به ويرانه عشق
گردش چرخ بود گردش پيمانه عشق
کعبه از حسن خدا داد صنمخانه عشق
بوسه فرسود نگردد لب پيمانه عشق
به چه اميد کسي سر کند افسانه عشق؟
سر منصور بود کنگره خانه عشق
مي پرد چشم حباب از پي پيمانه عشق