ديوان صائب

گر ترا در پرده دل هست حسن يوسفي
مشتري بسيار پيدا مي شود غمگين مباش

در کنار گل نخواهد ماند شبنم جاودان
آخر از پستي به بالا مي شود غمگين مباش

عاشقان رامغز درسر گرنباشد گومباش
کف اگر در بحر پرگوهر نباشد گو مباش

سخت رويي ميهمان راروي گردان مي کند
خانه آيينه راگر در نباشد گو مباش

ناله ني راست صد تنگ شکر در آستين
بندبندش گر پر ازشکرنباشد گو مباش

انفعال روسياهي آب مي سازد مرا
آب در صحراي محشر گر نباشد گو مباش

ظاهر مردان به زيور گرنباشد گو مباش
حلقه بيرون در گر زر نباشد گومباش

سايه بيدست، آه سرد اهل جرم را
سايه گر در عرصه محشر نباشد گو مباش

خازن گنج گهر را خلق خوش دام بلاست
در بساط بحر اگر عنبر نباشد گو مباش

از گداز جسم، خون خويش خوردن غافلي است
درد اگر در باده احمر نباشد گومباش

تخم اميدي ندارم تاکنم باران طلب
آب اگر در ديده اختر نباشد گو مباش

نارسايي در کمند جذبه معشوق نيست
گردن مارا سلاسل گر نباشد گومباش

تشنه بحر فنا رامد احسان است زخم
رحم در شمشير قاتل گر نباشد گو مباش

لعل سيرابش به داد تشنه جانان مي رسد
آب در چاه زنخدان گر نباشد گو مباش

حسن آب و رنگ در گوهري ز غلطاني است بيش
دانه ياقوت غلطان گر نباشد گومباش

چشم پوشيدن ز دنيا قابل افسوس نيست
در نظر خواب پريشان گرنباشد گو مباش

نيست جاي شکوه بيرحمند اگر سنگين دلان
مؤمني در کافرستان گر نباشد گو مباش

از لب خامش ندارد شکوه اي رنگين سخن
رخنه در ديوار بستان گر نباشد گو مباش

بيکسان را دور باشي نيست به از خامشي
در چو باشد بسته، دربان گر نباشدگومباش

آتش سوزان نمي دارد به دامان احتياج
در دهان حرص دندان گرنباشد گو مباش

خال بر رخسار جانان گرنباشد گو مباش
مور در ملک سليمان گرنباشد گو مباش

مي فشاند خار در راه تماشا شرم عشق
خار ديوار گلستان گرنباشد گو مباش

عندليب مست را، هم نغمه اي درکارنيست
نغمه سنجي در گلستان گرنباشد گومباش

خامه صائب به طوفان مي دهد آفاق را
در بساط ابر، باران نباشد گو مباش

ديده ما گرز خون رنگين نباشد گومباش
حلقه بيرون در زرين نباشد گو مباش