ديوان صائب

نيستي چون مي حريف صحبت تردامنان
در حجاب پرده زنبوري انگورباش

گر ترا بخشند از دست سليمان پايتخت
در تلاش گوشه ويران خود چون مور باش

از حديث راست رو گردان مشوچون بيدلان
چون هدف ثابت قدم در رهگذار تير باش

مرد نيرنگ خزان و نوبهاران نيستي
در بساط خاک، صائب غنچه تصوير باش

چون صدف در حلقه دريادلان خاموش باش
با دهان گوهرافشان پاي تا سرگوش باش

صرف استغفار کن انفاس رادر خانقاه
در حريم ميکشان گلبانگ نوشانوش باش

نغمه عشاق را شرط است حسن استماع
در حضور بلبلان چون گل سراپا گوش باش

تا شود گلگونه ميناي گردون خون تو
همچو صهبا تا درين خمخانه اي در جوش باش

تا شود چون شمع از روي تو روشن ديده ها
بازبان آتشين در انجمن خاموش باش

چون لب پيمانه زنهار از سخن خاموش باش
صد سخن گر بگذرد در انجمن خاموش باش

عشرتي گرهست در دارالامان خامشي است
غنچه سان با صد زبان خوش سخن خاموش باش

گر زبان غنچه داري در دهن اي عندليب
پيش کلک صائب رنگين سخن خاموش باش

چند در نيرنگ سازي روز گارت بگذرد؟
شبنم بيرنگ شو، با خار و گل همرنگ باش

نخل از جوش ثمر در دست طفلان عاجزست
بيدشو، دندان ارباب طمع را سنگ باش

با لباس جسم ما را بخيه پيوند نيست
سبزه شمشير گو فرسنگ در فرسنگ باش

در حريم عفو لاف بيگناهي مي زني
همچو يوسف مستعد تهمت ناگاه باش

در گنهکاري به جرم خويشتن اقرار کن
مي کني چون خواب، باري درميان راه باش

قسمت غواص، گوهر گشت صائب از صدف
زينهار از خاکروبان در نگشاده باش

روشناس اهل مشرب چون در ميخانه باش
آشناتر با مي از خط لب پيمانه باش

درگلستان بلبل و در انجمن پروانه باش
هرکجا دام تماشايي که بيني دانه باش

جلوه مردان راه از خويش بيرون رفتن است
جوهر مردي نداري، چون زنان در خانه باش

خضر راه رستگاري دل به دست آوردن است
در مذاق کودکان شيريني افسانه باش

ما زبان شکوه را در سرمه خوابانيده ايم
اي سپهر بي مروت، درجفا مردانه باش

ديده روشندلان از انتظارت شد سفيد
چون شرر زين بيشتر در سينه خارا مباش

ديده از روي عرقناک سمن رويان بپوش
بيش ازين در رهگذار سيل بي پروا مباش