167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان عطار
تو گه دل بسته چاهي و گه در بند زنداني
که تا صد ديده در يک دم شود زان نور نوراني
تو در بند قفس ماندي چه باز دست سلطاني
زهي حسرت که خواهد ديد جانت زين تن آساني
به مرکب باز استادي چرا مرکب نمي راني
دهان ما پر آب گرم و کار ما مگس راني
که خود را سود مي ديدند در بازار ارزاني
که نتواني سوي اين راز پي بردن به آساني
پس از انديشه هاي بد دل و جان را چه رنجاني
ز خوف مرگ نتوان رست اگر در جوف سنداني
که بردي آب روي خويش تا در بند اين ناني
بسي اشتر بجست از هر سويي و آورد تاواني
گر تو را اهليتي بودي تو را بر گويمي
تا بر آن دل هفت گردون حلقه در گويمي
هر زماني صد سخن شيرين چو شکر گويمي
گو هزاران شرح او را من ز هر در گويمي
من الف را گاه در بن گاه بر سر گويمي
منطق الطير عطار
عقل دادش تا به دو بيننده شد
يک دل و يک قبله و يک روي باش
بي سر و بن گرد اين در گشته است
پس چرا دم در تعصب مي زني
بر چه ام جان پر خطر، بر هيچ هيچ
هر دو را در خاک و خون بيني مدام
تا تو باشي از همه در پيش هم
پيش آن يک رفت و آبي خواست از آن
از خرابي پا و سر گم کرده بود
محو شد هم دوزخ او را هم بهشت
خود چو عشق آمد نه اين نه آن بود
تا که او گويد، سخن اينست و بس
تن ز جان و جان ز تن پنهان گمست
ترک کن اين کار و هين در کار کوش
نه درين عالم به معني نه در آن
موي بر هم کند و سر بر خاک کرد
در رهت مي دان که صد ره زن بماند
عشق و غم درجان و در دل مي کشت او
دست من اي دست گير من تو گير