167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
در حرص کمي خال تو از مور ندارد
نقاش حيا از رخ تصوير ندارد
ديوانه ما طالع زنجير ندارد
زندان بود آن خانه که تصوير ندارد
بر در زدن ازان خانه که تعمير ندارد
صائب چو نيامي است که شمشير ندارد
در قافله ما جرس آواز ندارد
دريا خطر سينه پر جوش ندارد
ورنه سر عاشق خبر از دوش ندارد
هر کس دهن خود چو صدف پاک ندارد
صائب سر اين مردم بيباک ندارد
در ظاهر اگر سينه ما چاک ندارد
سر تا سر صحراي جنون سنگ ندارد
اين قفل کليدي بجز ابرام ندارد
آسوده عقيقي که سر نام ندارد
فرياد که خانه ره بام ندارد
در خلوت عشاق هوس راه ندارد
سهل است اگر فوطه ربا فوطه مابرد
در خاک سکندر هوس آب بقا برد
سر پنجه ما آب ز شمشير قضا برد
آسودگيي بود که مرکز ز ميان برد
در رهگذر سيل مرا خواب گران برد
در خاک هدف حسرت آن سخت کمان برد
تا يک گره از زلف گرهگير تو واکرد
از راستي آن کس که درين راه عصا کرد