ديوان هاتف اصفهاني

در کليسا به دلبري ترسا
گفتم: اي جان به دام تو در بند

ديوان ابوسعيد ابوالخير

رفتم به کليسياي ترسا و يهود
ديدم همه با ياد تو در گفت و شنود

ديوان امير خسرو

خسرو، پس ازين مذهب خورشيد پرستي
مؤمن شده در قبله ترسا نتوان رفت

ديوان اوحدي مراغي

ترسا گر آن دو زلف چو زنار بنگرد
در حال همچو عود بسوزد صليب را

گردي ز عشق انگيخته، بر گبر و ترسا بيخته
خون مسلمان ريخته در پاي ديوار شما

ديوان بيدل دهلوي

کلک معني در سواد مدعا بي لغزش است
گر بصورت چون خط ترسا چليپا رفته ايم

ديوان خاقاني

چون موي خوک در زن ترسا بود چرا
تار رداي روح به درزن درآورم

گفتم پسندد داورم کز فيض عقلي بگذرم
حيض عروس رز خورم، در حوض ترسا داشته

ترسا صنمي کز پي هر غم خواري
بر هر در ديري زده دارد داري

ديوان سنايي

وآن گه ي باشد سزاي آتش ترسا درخت
کآبرويش رفته باشد در ميان شاخسار

حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

گاه بار جهود و گه ترسا
مي کشد در عنا و رنج و بلا

گزيده غزليات شهريار

به کليسا روي و مسجديانت در پي
چه خيالي مگر اي دختر ترسا داري

ديوان عطار

با دل گفتم اي دل زنهار مشو ترسا
در حال دل خسته بشکست امان من

منطق الطير عطار

دختري ترسا و روحاني صفت
در ره روح الله اش صد معرفت

ديد از آن پس دختر ترسا به خواب
کاوفتادي در کنارش آفتاب

جوهر الذات عطار

حقيقت پير ما ترسا شد از دين
که اندر دير شد در عشق سر بين

حقيقت پير ما ترسا شد از جان
در او بت روي بنمودست پنهان

مجموعه آثار عطار

نماند در جهان ترسا و کافر
کند علم حقيقت جمله ظاهر

ديوان فروغي بسطامي

مستانه کاش در حرم و دير بگذري
تا قبله گاه مؤمن و ترسا کنم تو را

آسوده از تو در حرم و دير کس نماند
کآسودگي ز مؤمن و ترسا گرفته اي

مثنوي معنوي

صد هزاران مرد ترسا سوي او
اندک اندک جمع شد در کوي او

آن جهود و مؤمن و ترسا مگر
همرهي کردند با هم در سفر

ديوان شمس

در محنت عشق او، درجست دوصد راحت
زين محنت خوش ترسان کي باشد جز ترسا؟!

ديوان ناصر خسرو

چو در قرطه تو را خود جاي غزو است
نبايد شد به ترسا و روبهند

خسرو و شيرين نظامي

تو در بردار و دريا را رها کن
چراغ از قبله ترسا جدا کن